"Εγώ ειμί το φως του κόσμου· ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φώς της ζωής." Ιω 8/12-13
Η μονη αληθινη επιστροφη στις ριζες ειναι η επιστροφη στην Παναγαπη Του. Γιατι απο Εκει ξεκινα το ταξιδι μας κι ολη μας τη ζωη Τον αναζητουμε μεσα απο απο διαφορα πραγματα που ειναι απλως προοιμιο της σχεσης μας μαζι Του. Καμια φορα χρειαζονται διαφοροι κυκλοι και περιπλανησεις μεχρι να καταλαβουμε οτι η αληθεια μας βρισκεται εξω απο την ζωνη ανεσης μας... αλλα τι ομορφο συναισθημα η επιστροφη στην Πατριδα της καρδιας μας.
"Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή" Ιω 14/1-7
"Η ζωη ξεκινά εκει οπου σταματα ο φοβος" ειπε ο Οσσο. "Πηγαινε οπου φοβασαι" ειπε ο αγιος Παισιος. Δυο κοσμοι ξενοι, με μόνο κοινο σημειο τον Ιησου Χριστο. Ο πρωτος Τον θαυμαζε πολυ, Τον θεωρουσε ως Τον μεγαλυτερο επαναστατη της ανθρωποτητας, και ηταν οντως. Ο δευτερος ομως Τον γνωρισε και τον αγαπησε ἐξ ὅλης τῆς καρδίας του καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς του καί ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεώς του (Δευτερονομιο 6,5).
Αφοτου επέστρεψα Σπίτι, καποιοι εσπευσαν να με κρινουν οχι μονο γιατι βγηκα απο το καζανι που βραζαμε παρεα, αλλα γιατι εβαλα διαφορετικα ορια ως οικοδεσποινα του οικου μου, ορια που δεν βολευαν πια κανεναν. Οι περισσοτεροι κρινουν χωρις καν να γνωριζουν. Μα κι οσοι υποτιθεται γνωριζουν δεν βλεπουν την Μεγαλη Εικονα και χανονται μεσα σε κανονες, χωρις διακριση, χωρις πραξεις. Εχω ακουσει μεγαλα λογια και κηρυγματα απο ανθρωπους που δεν αντεχουν ουτε τους εαυτους τους. Μιλουν για αγαπη την ιδια στιγμη που δηλητηριαζουν τον διπλανο τους. Οποιος εχει αληθινη εμπειρια Χριστου αλλαζει ολη του η θεαση, ολος ο τροπος που αντιμετωπιζει τα παντα, αρχης γενομενης του πλησιον.
Η ομορφια που οι αρχαιοι ελληνες τοσο πετυχημενα υμνησαν μεσα απο τα εργα τους, ειναι μονο ενα ψιχουλο απο ολο το καρβελι. Οταν αποφασιζει κανεις να ακολουθησει την Οδο, ειναι δεδομενο οτι μπορει να χασει τα παντα, κι οσο πιο πολυ στοχευει στο "καρβελι" τοσο πιο επωδυνος θα ειναι ο δρομος. Δεν ειναι σχηματα αυτο που λεω, ειναι απτη πραγματικοτητα. Αν δεν ειναι απτη πραγματικοτητα τοτε ειναι μονο σχηματα, μια υποκριτικη κατασταση, ενα τεραστιο ψεμα, και δοξα τω Θεω ως εδω ειδα πολυ ψεμα και πολλους ψευτικους ανθρωπους. Σε κοινωνιες οπου ο Θεος ειναι απων, ενας αληθινα χριστιανος ειναι παραταιρος, βλαμμενος, παρεισακτος, ενοχλητικος. Το να ειναι κανεις αληθινα χριστιανος σε δαιμονοκρατουμενα περιβαλλοντα ειναι απο μονο του μια επαναστατικη πραξη. Θελει μεγαλη τρελα τελικα για να εισαι αληθινα χριστιανος... να βλεπεις να καταρρεουν τα παντα γυρω σου και μεσα σου και να μην χανεις τα ματια σου απο Εκεινον, να βλεπεις τον παλιο σου εαυτο να πεθαινει και να μην γαντζωνεσαι πια απο ολα εκεινα που σε οριζαν, καθοριζαν και τελικα περιοριζαν.
Ξημερωνει η Μεταμορφωσις, η ευλογημενη εκεινη μερα που επισφραγιστηκε η πορεια μου προς Εκεινον. Ευχαριστω οσους με τον τροπο τους "βοηθησαν" να γιορταζω αυτην τη μερα, θελει τελικα τους σωστους εχθρους για να μεταμορφωθει κανεις στην καλυτερη εκδοχη του. Για ολα (μα για ολα) Εκεινος εδειξε τον Δρομο, που ειναι ο Ιδιος.
"Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή, ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται." Ιω 11/25-27
Απο το ορος Θαβωρ του νοος και της καρδιας μου, χρονια πολλα και σωτήρια...
