Δοξαζω το Θεο που γεννηθηκα απο Καππαδοκες, παιδια απο παππουδες που αφησαν πισω τις περιουσιες τους αλλα κουβαλησαν τις εικονες και τα λειψανα των αγιων τους. Δοξαζω το Θεο που οι "ελληνες" στη "μαμα πατριδα Ελλαδα" φερθηκαν στους παππουδες και τις γιαγιαδες μου, ανθρωπους κιμπαρηδες αριστοκρατες που κουβαλουσαν παραδοση αιωνων στο εμποριο, σαν να ηταν χειρότεροι απο ζωα, ποιοι οι κατσαπλιαδες των βαλτων της Θεσσαλονικης, που δεν ξεραν τι ειναι τα αμπελια κι απο που βγαινει το κρασι, που τους τρωνε τα κουνουπια μεχρι σημερα, οι νεοπλουτοι της Καλαμαριας και της Περαιας, οι τραχανοπλαγιαδες του Πανοραματος... χαρη σε αυτους εμπεδωσα οτι το να εισαι αριστοκρατης δεν ειναι θεμα χρηματων αλλα καλλιεργειας και πνευματικοτητας. Δοξαζω το Θεο που τους εδιωξαν νωριτερα απο τις εστιες τους και δεν χαθηκαν στις "συναθροισεις" των λιμανιων κι ειχα την ευκαιρια να γεννηθω και να ακουσω τις ιστοριες τους. Ο Θεος να αναπαυει την αγια μνημη των προγονων μου που παρα την κακια που συναντησαν καταφεραν να στερεωθουν, να προκοψουν, να πλουτισουν ξανα, να φτιαξουν νεες ριζες για μας. Αιωνια η μνημη ολων των προσφυγων της Μικρασιας.
14 Σεπτεμβριου 1922...
