Κάποτε σε κάποιο μακρινό όνειρο άκουσα την Αρμονία των Σφαιρών... από τότε την κουβαλάω μέσα μου σαν φυλαχτό... κι όποιο μονοπάτι κι αν διαλέξω είναι εκεί... τώρα πια ξέρω πως κάθε φορά που ο Άρης πλησιάζει την Αφροδίτη χιλιάδες εκρήξεις φωτίζουν τα προαιώνια σκοτάδια κι απ' τα φιλιά τους ένα πεντάκτινο αστέρι γεννιέται υπέρλαμπρο...
skip to main |
skip to sidebar
