...Ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια είναι να παριστάνω τη χαζή. Να
κοιτάζω με βλέμμα αθώου πεντάχρονου, όταν ο άλλος μου λέει την ιστορία
του, και να κουνάω συγκαταβατικά το κεφάλι με μισάνοιχτο στόμα. Καμιά
φορά αφήνω να τρέξουν και λίγα σάλια από το πλάι, να δείχνω τελείως
αποχαυνωμένη. Διασκεδάζω αφάνταστα όταν παρατηρώ τις εκφράσεις στο
πρόσωπο εκείνου που μου λέει ψέμματα, πώς συσπώνται οι μυς καθώς
προσπαθεί να μην καρφωθεί και τον καταλάβω. Όταν έχει σιγουρευτεί ότι
διέφυγε τον κίνδυνο να τον ξεσκεπάσω,
χαλαρώνει και τα μάτια του γυαλίζουν. Λύνεται θαρρείς η γλώσσα του κι αρχίζει τις ιστορίες (για
αγρίους συνήθως) και είναι τόσο πειστικές που τις πιστεύει κι ο ίδιος. Τσατίζομαι
όταν καταλαβαίνω από τις πρώτες λέξεις τι κασέτα θα παίξει, κυρίως όταν
η κασέτα είναι ίδια για όλους, γιατί δεν έχει σασπένς και με πιάνει
χασμουρητό. Όσο όμως κουνάω το κεφάλι τόσο το κουβάρι ξετυλίγεται.
Μερικοί άνθρωποι έχουν το παπατζιλίκι στο πετσί τους. Αφήνομαι να επιπλεύσω στη θάλασσα της υποκρισίας σαν να έμαθα μόλις
συμπαντικές αλήθειες. Συνοδεύω την στάση μου με φράσεις τύπου "τι λες
τώρα!" και "άντε ρε!". Δεν τα καταφέρνω πάντα γιατί θέλει ιδιαίτερες
ικανότητες να παριστάνεις κάτι που δεν είσαι, ωστόσο το πετυχαίνω σε
τέτοιο βαθμό που σε φάσεις με πείθω κι εμένα. Μερικοί πιστεύουν ότι με
τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί. Κοιμούνται κι ονειρεύονται. Αυτό είναι ίσως
το πιο διασκεδαστικό απ' όλα, καθώς η ίδια εθελοντικά προσφέρομαι να με
τυλίξουν. Τέτοιες εμπειρίες δεν είναι να τις χάνει κανείς. Θέλει όμως
ένα μέτρο κι η χαζομάρα γιατί μπορεί να ξενερώσω άσχημα κι αυτό θα
λειτουργούσε σε βάρος του παιχνιδιού μου...
-------------------------
Απόσπασμα από τη νουβέλα «Καληνύχτα Μαργαρίτα» της Κ.Χ. που θα κυκλοφορήσει σύντομα στα βιβλιοπωλεία...
-------------------------
Απόσπασμα από τη νουβέλα «Καληνύχτα Μαργαρίτα» της Κ.Χ. που θα κυκλοφορήσει σύντομα στα βιβλιοπωλεία...
