28.3.17

Το τυράκι ~ τρία γράμματα

Αν θέλεις να τραβήξεις την προσοχή του κόσμου, βάλε ένα ζευγάρι να φιλιέται ή τη λέξη SEX με κεφαλαία γράμματα στα αγγλικά. Κι από κάτω γράψε ό,τι θέλεις. Το κόλπο πιάνει σχεδόν πάντα...

ΜΑΥΡΟ: το νέο άσπρο


 Θεωρία νοητικών μοντέλων VS Θεωρία του Χάους

Σύμφωνα λοιπόν με την Θεωρία των Νοητικών Μοντέλων ένας καμμένος εγκέφαλος αντιδράει καλύτερα στο μαύρο χρώμα απ' ό,τι στο άσπρο και ως εκ τούτου η κοινωνία οφείλει να κάνει αυτήν την αλλαγή στο πλαίσιο της προσαρμογής της στα νέα δεδομένα διαχείρισης των εγκεφαλικών κυττάρων από τα ανθρώπινα όντα.

Ψάρωσες; Βλακείες γράφω ~ ό,τι μου 'ρθει στο μυαλό. Ήθελα απλά να τσεκάρω αν θα το διαβάσεις.  Η θεωρία των νοητικών μοντέλων, σαφώς και υπάρχει, αλλά είναι αλλου-νου παπά ευαγγέλιο...

Πάντως πιστεύω στ' αλήθεια ότι το Μαύρο είναι το νέο Άσπρο... αυτό είναι το μήνυμα της ημέρας που πρέπει να κρατήσεις...


18.3.17

Προσευχή


...από κείνες τις στιγμές που δεν καταλαβαίνεις χριστό αλλά το κομμάτι σε αγγίζει τόσο βαθειά που θες να ξηλώσεις την καρδιά σου και να την εκσφενδονίσεις στο άπειρο... η γλώσσα της μουσικής είναι η μόνη που αγαπώ περισσότερο από κάθε άλλη και είναι μόνη που μου αρκεί σαν εργαλείο για να συνεχίσω να υπάρχω σε αυτόν τον πλανήτη... έτσι κι αλλιώς οι λέξεις ήταν ανέκαθεν φράγμα στην επικοινωνία που λέει και μια ψυχή...
...είναι κάτι μελωδίες που σε γυρνάνε πίσω, σε μέρη που έχεις ξαναπάει, και θα 'θελες να έχεις ξεχάσει για πάντα... γιατί όσο και να προσπαθείς ο κόμπος στο λαιμό ανεβαίνει προς τα πάνω και γίνεται λυγμός... όχι η πληγή δεν πονάει πια, μόνο το σημάδι της άφησε, κι αυτό καμιά φορά ξεχνάς ακόμα και το πότε έγινε... έτσι λες στον εαυτό σου για να συνεχίσεις, αλλά βαθιά μέσα σου εύχεσαι να μην είχες διαλέξεις τότε εκείνο το μονοπάτι, τώρα θα ήσουν κάπου αλλού, ίσως με λιγότερη δύναμη αλλά χωρίς σημάδια... δεν ξέρω τι τελικά είναι καλύτερο, να μαθαίνεις από την εμπειρία ή να ζεις μια ζωή μες στην άγνοια της γυάλας... δεν ξέρω... είναι κάποιες επιλογές και κάποιες απώλειες στη ζωή που μας σημαδεύουν τόσο βαθειά... τόσο γαμημένα βαθειά... θυμάμαι όταν ακόμα πήγαινα σχολείο είχα γράψει στο ημερολόγιό μου (ναι, την είχα από τότε αυτήν την κακιά συνήθεια...) ότι μαζεύτηκαν στοίβες οι προσευχές μου στον ουρανό, ο Θεός δεν δίνει δεκάρα για τις δικές μου, δεν με ακούει... πόσα χρόνια προσπαθούσα να καταλάβω τι κάνω λάθος, έμαθα όλες τις γλώσσες που μπορεί κάποιος να μιλήσει σε έναν Θεό, έμαθα όλους τους τρόπους όλα τα σαβουάρ βιβρ, κι εκείνος έμοιαζε να με έχει γράψει τελείως... μέχρι που κατάλαβα πως είμαι εγώ που πρέπει να απαντήσω όχι Εκείνος... απλά μερικές φορές νιώθουμε όλοι τόσο εξουθενωμένοι από το μαρτύριο της ζωής στα εγκόσμια, που θέλουμε ένα χάδι, να μας πάρει αγκαλιά και να μας πει, "δεν πειράζει που έκανες λάθος, όλα θα τα διορθώσουμε", κι ας ξέρεις πως εκείνη τη στιγμή όλα είναι σκατά και δεν φαίνεται και κανένα φως στο τούνελ... και το τούνελ είναι γαμημένα βαθύ... ά ρε καριόλη ήξερες γιατί δεν μου έμαθες καμιά από τις τεχνικές, για να μην ξέρω πώς να βγω... αλλά εγώ έχω φτερά, μη βλέπεις τώρα που δεν ανοίγουν από το στραπατσάρισμα, έχω φτερά καριόλη και όταν τα ανοίξω θα είσαι κι εσύ άλλη μια κουκίδα χωρίς ταυτότητα κάτω από το πέταγμά μου, ένα σημείο δίχως νόημα...

=====
οι στίχοι εδώ (έψαξα κα τους βρήκα)

15.3.17

"Πολιτισμένοι Ευρωπαίοι"


Δεν συνηθίζω να ποστάρω τέτοιες εικόνες ή να αναπαράγω τη φρίκη, αλλά διάολε, από τη στιγμή που είδα αυτή τη φωτό δεν μπορώ να ησυχάσω, είναι μερικά πράγματα που δεν τα χωράει το μυαλό μου...

Γενικά δεν μου αρέσει όλη αυτή η προσφυγολαγνεία την ίδια στιγμή που συνάνθρωποί μου εδώ στην ελλάδα περνάνε δύσκολες στιγμές, το βρίσκω υποκριτικό, αλλά εντέλει για μένα όλοι είναι άνθρωποι... αυτό σκεφτόμουν μέχρι τη στιγμή που είδα αυτήν την καριόλα και ειλικρινά αν ήμουν εκεί δίπλα θα την είχα πυροβολήσει χωρίς οίκτο και χωρίς δεύτερη σκέψη και δεν ντρέπομαι που το λέω, μπορείτε να με κατηγορήσετε για ρατσισμό, δεν θα το αρνηθώ ότι είμαι, πρωτίστως με κάτι τέτοια σκατόψυχα όντα, και θα γινόμουν άνετα σνάιπερ στις βρωμερές "πολιτισμένες" κοινωνίες τους, θα τους τίναζα στον αέρα να πάνε στα τσακίδια, τέτοια άτομα δεν είναι για λύπηση, είναι απλά για να μην υπάρχουν, γιατί κρατούν τις κοινωνίες σε στασιμότητα, αυτοί ευθύνονται για τη μιζέρια και τη φτώχια και όλα τα σκατά που σερβίρουν οι δυνατοί στους αδύναμους, αυτοί στηρίζουν τα σκοτάδια, γιατί είναι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό. Αυτός είναι ο πολιτισμός των ευρωπαίων στους οποίους θέλουμε να ανήκουμε; Γι' αυτό έχει γαμηθεί όλο το σύμπαν; Γι' αυτήν την "κουλτούρα"; Γι' αυτές τις νοοτροπίες; Ευχαριστώ δεν θα πάρω. Τα ζώα έχουν καλύτερους τρόπους, περισσότερη ευαισθησία και αλληλεγγύη στα μικρά και ανήμπορα πλάσματα. Και λυπάμαι που χρειάζεται να φτύνουμε αίμα για να συνεχίζουμε να είμαστε μεταξύ τέτοιων "πολιτισμένων", ποιοι, εμείς που φτιάξαμε παρθενώνες και δώσαμε τα φώτα σε όλο αυτό το άθλιο συρφετολόι, λαούς που ζούσαν μέσα στις κοπριές τους και δεν είχαν ιδέα όχι από φιλοσοφία ούτε καν από όσα για εμάς και άλλους σημερινούς "τριτοκοσμικούς" ήταν αυτονόητα ως πνευματικές κατακτήσεις.

Συγχωρέστε μου το παραλήρημα... (όχι δεν έμπλεξα με κακές παρέες ούτε με απήγαγαν οι Έψιλον)... απλά σιχαίνομαι τους ανθρώπους που κλωτσάνε κυριολεκτικά και μεταφορικά κάτι που δεν γνωρίζουν και που ίσως τους διδάξει πολλά, πολύ περισσότερα από όσα τους δίδαξαν οι γονείς τους. Είναι μερικά πράγματα που δεν τα καταλαβαίνω, όπως και να τα πιάσω δεν βρίσκουν καμία θέση βολική στο μυαλό μου, είναι σαν ξένα σώματα. Κι αυτή η εικόνα με σοκάρισε. Γιατί όσο κι αν ήθελα να πιστέψω ότι είναι κάποιο άρρωστο αστείο, κάποια κακόγουστη "φωτοσοπιά" δυστυχώς δεν είναι.

Εχω μάθει να σέβομαι όλους τους λαούς, παρότι έχω κι εγώ τις αδυναμίες και τις αντιπάθειές μου, σέβομαι όλες τις κουλτούρες, ανεξάρτητα αν μου αρέσουν ή όχι ή αν κάποια πράγματα τα θεωρώ "πίσω απ' τον ήλιο", σέβομαι όλες τις θρησκείες, ανεξάρτητα αν τις θεωρώ μαντριά ή αν έφτιαξα τον δικό μου Θεό στα μέτρα μου, γιατί πίσω από όλα αυτά υπάρχουν ψυχές. Και πάνω απ' όλα αυτά υπάρχουν συστήματα νόησης που αν κάποιος είναι ανοιχτός και τα ψάξει, ίσως κάτι να αρπάξει που θα τον κάνει καλύτερο άνθρωπο.

Όταν ο Καζαντζάκης έγραφε το Salvatores Dei, δεν έκανε μπουρμπουλήθρες, και λυπάμαι που πολλοί που τον εκθειάζουν (καθώς είναι πολύ sic και political correct να έχεις διαβάσει όλους τους "μεγάλους") την ίδια στιγμή χάνουν την ουσία της σοφίας του που είναι το "ΟΛΟΝ". Νισάφι πια με την προπαγάνδα, όχι δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι κακοί, όπως δεν είναι κι όλοι οι χριστιανοί καλοί. Έχω φίλους μουσουλμάνους που είναι αστέρια, κι έχω γνωρίσει χριστιανούς που είναι για σφαίρα. Δεν είναι ούτε η θρησκεία ούτε το χρώμα ούτε το διαβατήριο που σε κάνει αληθινό άνθρωπο, είναι ο σεβασμός που δείχνεις στην ίδια την ύπαρξη.

Κι αυτή εδώ η καριόλα η "πολιτισμένη" δεν σέβεται απολύτως τίποτα, ούτε καν το θάνατο ενός ανυπεράσπιστου πλάσματος που έτυχε να γεννηθεί στη Συρία, στο Πακιστάν ή που στο Δία... Αναρωτιέμαι αυτή η γυναίκα* έχει παιδιά ή όχι; Κι αν έχει πως θα ένιωθε να έβλεπε μια άλλη καριόλα να κλωτσάει το νεκρό παιδί της; Κι αν δεν έχει γιατί δεν έκανε; Πολλά ερωτηματικά. Ναι, μια εικόνα μπορεί να σε κάνει τόσο άνω κάτω που να αναρωτιέσαι για αιώνες τι σκατά συμβαίνει γύρω σου και αν θέλεις να ανήκεις στους "πολιτισμένους" αυτής της γης ή να αλλάξεις σφαίρα ύπαρξης.

Οι άνθρωποι είναι ανεξάντλητοι στο να κάνουν το κακό, εκεί εξαντλούν δυστυχώς όλη τη φαντασία τους. Τίποτα. Μόνο σιχαμάρα... Συγχωρέστε μου το παραλήρημα….




* Σημειώστε το ονοματάκι της, Petra Laszlo λέγεται και είναι από την Ουγγαρία. Αφού την έκραξε η μισή υφήλιος (γιατί η άλλη μισή είναι τα ίδια σκατά με αυτήν) είπε ότι το μετάνιωσε άκουσον άκουσον! Μιλάμε για απίστευτο θράσος. Δηλαδή μανδάμ τι ακριβώς μετάνιωσες; Που δεν έμαθες τα βασικά από το σπίτι σου ή από το γαμημένο σχολείο που πήγες; Ουστ απο κεί, ούτε σε δέκα μετενσαρκώσεις δεν καθαρίζεις εσύ...