Σε καποιο σταθμο...

Βetter than sex που λεγαμε με τον Χ οταν ακουγαμε επι ωρες βινυλια πινοντας μπυρες ολο το απογευμα ως αργα το βραδυ, καποτε στη Σαλονικη... Απο κεινες τις καταπληκτικες στιγμες που μονο το ρεφρεν αρκει για να το ερωτευτεις για παντα... ξεροντας πως κι αυτο το κομματι θα σε συντροφευσει σε πολλες διαδρομες, πρωι, και κυριως απογευμα, οταν τα ταξιδια τελειωνουν... τοτε που ο ηλιος γινεται χρυσος και αφηνει πισω του εκεινο το μαγικο ροζ πεπλο... και τραγουδαω χτυπωντας ρυθμικα το τιμονι, αφηνοντας τα αυτοκινητα να με προσπερνουν... ανοιγω ολα τα παραθυρα να νιωσω τον αερα στο προσωπο μου, κι οπως μου παιρνει τα μαλλια, σταματω στο φαναρι... ενας νεαρος στεκεται διστακτικα μες στη ζεστη, κοιτωντας τα αυτοκινητα, δεν πλησιαζει, περιμενει να τον φωναξουν, κραταει ενα σπρει για τα τζαμια και μια σκισμενη πετσετα. Ειναι αδυνατος, ομορφος, φοραει αθλητικα ρουχα κ σαγιοναρες... με πιανουν τα κλαματα... με συγκλονιζει η αξιοπρεπεια και η σεμνοτητα των ανθρωπων που παλευουν για την επιβιωση τους... στο βλεμμα του ειδα τον εαυτο μου... και τον Χριστο... και καθως αναβει το πρασινο για να φυγω, κλαιω γοερα γιατι δεν τον βοηθησα κι οπως τρεχουν τα δακρυα μου, ο δρομος θολωνει στα ματια μου... θελω να γυρισω πισω, με μισω οταν δεν εχω αντανακλαστικα, μα εχω απομακρυνθει ηδη. Σταματω να βαλω βενζινη στο ιδιο βενζιναδικο... η Γ. εχει φτιαξει τα μαλλια της, ειναι ομορφη, παντα ηταν, απλως η δουλεια σκλυρηνε το προσωπο της που εχει ακομα εκεινα τα παιδικα ματια... αγκαλιαζομαστε καθε φορα... Με ρωταει αν θελω κανενα δροσερο νερο ή χυμο να τα πουμε λιγο... "Καλα που ερχεται κανενας γνωστος οπως εσυ τωρα γιατι δεν παλευεται εδω..." μου λεει και βλεπω στα ματια της λυπη, κι ονειρα χαμενα, χρονια που εφυγαν διχως χαρα... Οταν εισαι ο σταθμος που βλεπει αυτους που ερχονται και φευγουν θες να εισαι ο ταξιδιωτης, οταν ομως ταξιδευεις χωρις προορισμο ευχεσαι να ησουν ο σταθμος, λιγοι επιλεγουν να φυγουν χωρις σκοπο, χωρις πυξιδα...