Είναι κάτι στιγμές που θέλω να πιω να μεθύσω... να γίνω τόσο τύφλα που να ξεχάσω και το όνομά μου... να γαμηθώ σαν να μην υπάρχει αύριο... να ξορκίσω την πραγματικότητα κι εκείνη τη διαολεμένη στιγμή που ένιωσα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου... είναι κάτι στιγμές που το μόνο που θέλω είναι κάποιον να μου νανουρίζει τη σκέψη... να μετράω σαπουνόφουσκες με άδειο κεφάλι να χάσκω σαν βλαμμένο... στο διάολο όλα, τίποτα δεν έχει αξία... όλα στάχτη...
[Στον Φ. που πέρασε απέναντι την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου... για να μου θυμίσει με τόσο βάρβαρο τρόπο πως η ζωή είναι μια τόση δα φλασιά και τελικά εκείνη η χιπστεράδικη παπαριά έχει βάση: You Only Live Once! / See you bro in God's camp...]
Στα πολύ παλιά τα χρόνια σ' έναν τόπο μακρινό ζούσε ένας όμορφος νέος καλοφτιαγμένος που ονειρευόταν να παντρευτεί την πιο όμορφη κόρη που θα έβλεπαν ποτέ τα μάτια του. Ήταν όμως καυχησιάρης και αλαζόνας. Με την αλαζονία του έκανε τις κοπέλες να νιώθουν λύπηση για τον εαυτό τους. Μπορούσε ακόμα και να τις κριτικάρει μπροστά τους τόσο σκληρά χωρίς να νοιάζεται για το πώς θα νιώσουν ακούγοντάς τον.
Μια μέρα καθώς πήγαινε στο βουνό για να μαζέψει ξύλα, συνάντησε μια πεντάμορφη κόρη που φορούσε ένα ολόλευκο φόρεμα τόσο φωτεινό όσο οι αχτίδες του Ήλιου. Ήταν η πιο όμορφη κόρη που είχε δει ποτέ! "Είναι τόσο όμορφη" σκέφτηκε κι έκανε να την πλησιάσει.
Τότε η κόρη εξαφανίστηκε μεμιάς. Ο νεαρός τα 'χασε. "Πρέπει να την βρω" σκέφτηκε και βάλθηκε να ψάχνει σ' όλο το δάσος. Οι ώρες περνούσαν αλλά δεν κατάφερνε τίποτα. Κι όσο δεν κατάφερνε τίποτα τόσο τρελαινόταν... Άρχισε λοιπόν να φωνάζει "δεν είσαι στ' αλήθεια όμορφη!!! Τ' ακούς;;; Έχεις μια πλακουτσωτή μύτη!!! είσαι αλοίθωρη!!! κι έχεις τα πιο μεγάλα αυτιά που έχω δει ποτέ!!!!!" Μάταιος κόπος, δεν την έβρισκε πουθενά... σαν να άνοιξε η Γη και την κατήπιε!
Όταν απόκαμε από την κούραση ξάπλωσε κάτω από τη σκιά ενός ψηλού δέντρου για να ξεκουραστεί. Και μαντέψτε ποιος εμφανίστηκε τότε: η πιο όμορφη κοπέλα που είχε δει ποτέ! Ναι, εκείνη που εξαφανίστηκε και μετά την έψαχνε και δεν μπορούσε να την βρει!
Ήταν στ' αλήθεια τόσο όμορφη! Ναι, το ήξερε καλά πως ήταν η πιο όμορφη κόρη που είχε δει ποτέ στη ζωή του και πως ό,τι είχε πει πιο πριν ήταν ψέμματα... "εντάξει, τα είπα γιατί ήμουν εξοργισμένος... μα την έψαχνα και δεν την έβρισκα!" σκέφτηκε και συνέχισε να την κοιτάζει σαν μαγεμένος.
"Πριν από λίγο με πρόσβαλες" του είπε η όμορφη κόρη έτσι όπως στεκόταν από πάνω του "γι' αυτό κι εγώ θα σε μεταμορφώσω σε σκαθάρι! Έτσι θα είσαι από εδώ και στο εξής! Ένα σκαθάρι!" και με μια κίνηση μαγική τον μεταμόρφωσε σε ένα μικρό σκαθάρι.
"Για να σε ξανακάνω όπως ήσουν πριν θα πρέπει να βρεις μια πιο όμορφη από εμένα και να μου τη φέρεις εδώ να τη δω!" είπε η κόρη.
"Ποια είσαι;" ακούστηκε η φωνή του νεαρού να αργοσβήνει καθώς άλλαζε μορφή.
"Είμαι η Νεράιδα του Δάσους!" απάντησε η όμορφη κόρη.
Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό...
Έτσι ο νεαρός που μεταμορφώθηκε σε σκαθάρι πετάει από τότε πότε κοντά και πότε μακριά ψάχνοντας να βρει μια ομορφότερη κόρη από την Νεράιδα του Δάσους που τον καταράστηκε. Νύχτα και μέρα την αναζητά ελπίζοντας πως θα τη βρει. Κουβαλάει μαζί του κι ένας φως πιστεύοντας πως θα τον βοηθήσει στην αναζήτησή του. Μάταια όμως...
Από όλα τα σκαθάρια είναι το μοναδικό που έχει αυτό το τρεμάμενο φως κι αναζητά απεγνωσμένα την όμορφη κόρη που θα είναι το κλειδί για να ξαναπάρει την ανθρώπινη μορφή του.
Αλλά ποια θνητή μπορεί να είναι ομορφότερη από μια νεράιδα και μάλιστα τη Νεράιδα του Δάσους; Έτσι η αναζήτηση συνεχίζεται μέχρι σήμερα...
