όσα δεν φτάνει η αλεπού...

... τα ονομάζει "τάνγκο". Το τάνγκο όμως θέλει δύο. Δύο που μιλούν την ίδια γλώσσα. Κι όχι όποια γλώσσα να 'ναι, αλλά μια πολύ συγκεκριμένη.



Αυτό εννοώ όταν μιλώ για τελειότητα. Όπως φαίνεται όμως, αυτή η ρημάδα έχει πολλά σκαλιά, αναλόγως του επιπέδου αυτού που την κυνηγάει. Αρκετά με τα ημίμετρα, κρατήστε τα για τον εαυτούλη σας.

«Ο Μάρκος δεν τα κατάφερε...»

Το υπέροχο πλασματάκι που ανέφερα σε προηγούμενη ανάρτηση, δεν κατάφερε να επιβιώσει μετά τον πυροβολισμό. Το θαύμα που προσδοκούσα δηλαδή δεν έγινε. Είναι από τις φορές που ένιωσα τα δάκρυά μου να έχουν ουσιαστικό νόημα... ίσως μια βαθειά κι ανεξερεύνητη ταύτιση κάνει πιο σκληρή αυτήν την απώλεια... κάπου αναρωτήθηκα που στο διάολο βρίσκω εγώ το κουράγιο και συνεχίζω... τελευταία "οι σφαίρες πέφτουν βροχή" και προσπαθώ να μη χάσω από τα μάτια μου το ζητούμενο / το ζητούμενο της εδώ παραμονής μου / το ζητούμενο της ύπαρξής μου / το ζητούμενο μιας καθημερινότητας που ώρες ώρες δεν μ' αφήνει να αναπνεύσω με τον τρόπο που έμαθα και που γουστάρω. Είναι τόσο δύσκολο να συμβιώσεις με τους ανθρώπους τελικά. Όλοι κάτι θέλουν να πάρουν, όλοι κάτι κάνουν. Τι σκατά κάνουν το είδα και δεν μπορώ... δεν μπορώ να παίξω έτσι... να "πρέπει" να είμαι ο βολικός παίχτης σ' ένα παιχνίδι που ακολουθεί τους δικούς τους κανόνες, προκειμένου να έχω την ησυχία μου. Δε γουστάρω τα σικέ παιχνίδια, δε γουστάρω να παίζω με χαρτιά που μοιράζουν άσχετοι, δε γουστάρω να συμμετέχω στην υποκρισία ούτε και να συνδράμω στην επιβίωση της πουτανιάς και της πουστιάς. Νόμιζα πως είναι αυτονόητο ο καθένας να κουβαλάει τη νοοτροπία του... νόμιζα. Εδώ όμως είναι φως φανάρι πια ότι οι "ξένες" νοοτροπίες ενοχλούν και δεν πρέπει να έχουν καν φωνή. Κι ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι η λασπολογία και η παραπληροφόρηση. Ξυπνάς κάθε πρωί και δεν ξέρεις τι σε περιμένει εκεί έξω. Από ένα σημείο κι έπειτα χάνεις επεισόδια, χάνεις τη μπάλα και δεν ξέρεις γιατί γίνεται το κάθε τι, τι προηγήθηκε, τι άλλο ακολουθεί, ψάχνεις κομμάτια σ' ένα παζλ που δεν έχει νόημα, κι ενώ βλέπεις το πασιφανές και την απάντηση, όλοι κάνουν τις κότες, όλοι μόκο... κι όλοι μια γροθιά ένα συνδικάτο αρνούνται ότι ισχύει αυτό που λες και "μάλλον το πρόβλημα το έχεις εσύ που βλέπεις αυτά που βλέπεις"! Ε όχι ρε σεις, δεν μπορώ να τα βάλω με τόση κοπριά χωρίς να λερωθώ και δεν θα το κάνω. Δεν κουβαλάμε ούτε την ίδια κουλτούρα ούτε την ίδια πρόθεση. I give up / go to hell / leave me alone. Ευελπιστώ η βροχή να καθαρίσει τους ψυχονοητικούς σταύλους που υπάρχουν γύρω μου γιατί αλλιώς δεν την παλεύω. Νιώθω αηδία.

«και το κρασί έτσι γρήγορα μας τέλειωσε...»

Μια κοινωνία που είναι μόνο για τα πανηγύρια, έστω κι αυτή την ύστατη στιγμή που οι μύθοι καταρρέουν σαν τουβλάκια ντόμινο, χάνουν την τελευταία ευκαιρία να πηδήξουν στο τραίνο που έχει ήδη ξεκινήσει. Και σε αυτό το τραίνο δεν υπάρχουν φελλοί, δεν υπάρχουν βολεψάκηδες.

Η Μετριότητα αρπάζεται με νύχια και με δόντια απ' τα μαλλιά της, μιας και δεν απομένει τίποτα πια για να τη σώσει καταμεσής του Ωκεανού της Γνώσης.

Η γριά κότα δεν έχει ούτε ζουμί ούτε τίποτα ~ είναι μόνο ΓΡΙΑ και ΚΟΤΑ.

Die bitch, die! είναι οι τελευταίες λέξεις που εκπέμπει το τελευταίο πειρατικό ραδιόφωνο.

Το Πανεπιστήμιο Εμπειρίας στη ρεμούλα και τη λαμογιά καίγεται συθέμελα. Τα τελευταία σήματα καπνού λαμβάνουν οι κοινότητες των ζαπατίστας στο Σείριο.

Η A. περνάει στην 5η διάσταση με το αινιγματικό χαμόγελο της Τζοκόντα στα χείλη. Και σας έχει όλους χεσμένους.

Τα χρόνια αλαζονείας δεν είναι μόνο 12 αλλά ζωή ολόκληρη. Εκείνος που έγραψε το σύνθημα στον τοίχο δεν είδε ποτέ στον καθρέφτη.

Οι κατασχέσεις των τρακτέρ τελειώνουν. Ακολουθούν κατασχέσεις οργάνων, ψυχών κι ό,τι άλλο έχετε ευχαρίστηση.

Όποιος νομίζει ότι είναι μεγάλος και τρανός θα φάει ντομάτες που θα πάει καπνός. Οε οε ο βασιλιάς είναι γυμνός.

Ξυλώνονται και τα τελευταία εναπομείνατα παλιά δίκτυα ύδρευσης που δικαιολογούν τις διαρροές ύδατος και άλλες πάσης φύσεως.

Ο θείος Καλλικράτης παίρνει μαζί του και τους συλλόγους που δεν έχουν πια λόγο ύπαρξης παρά μόνο ως παξιμάδια στο τσάι των "κυρίων & δεσποινίδων".

Ο Σ. συνεχίζει να αφήνει "παράξενα" σημάδια στο δάσος για τους ανόητους που νομίζουν ότι θα βρουν τον θησαυρό. Άνθρακας ο θησαυρός.

Aliensis Aboriginallis γράφει το μπλουζάκι εκείνου που κλώτσησε τον κουβά με τα λασπόνερα. ***



*** Από τις προφητείες του Μεγάλου Αρχιπατατέμπορα του Σύμπαντος.