Κρατωντας μια εικονιτσα του Αγιου Παϊσιου που μου χαρισε ο μητροπολιτης Μορφου ειχα την ευλογια να ανανεωσω την ομολογια πιστεως μου, μαζι με πληθος συνανθρωπων μου σε κατανυκτικη ατμοσφαιρα κ μια καταμεστη -οσο επιτρεπουν τα μετρα- εκκλησια.
Συγκινηση, χαρα, ανακουφιση. Οταν η αγνωστη γιαγια ξεκιναει απο το σπιτι εχοντας εμενα στο μυαλο της, να μην μου λειψει η εικονα τη στιγμη που θα σταθουμε γυρω γυρω απο τους πατερες μας, οταν ασυναισθητα κανω κι εγω το ιδιο, σημαινει οτι η Εκκλησια, αυτη η μεγαλη οικογενεια, συνεχιζει την πορεια της στο χρονο, ανεγγιχτη απο την ανθρωπινη ανοησια, την κακια, τον εγωισμο. Η αισθηση της γαληνιας συνυπαρξης ακομα και μεσα στην μοναξια, ειναι ισως το πιο δυνατο μηνυμα της σημερινης μερας. Πρωτη φορα ακουσα λεπτομερως και για το εργο των ιεραποστολων, ποσο αξιοθαυμαστο, ποσα πραγματα αγνοουσα. Υπαρχουν συνανθρωποι μας σε καθε γωνια της γης που αφιερωνονται στο να βοηθουν τους αδυναμους, τους πονεμενους, και δοξα τω Θεω, διοτι οι ηγεσιες επαψαν τελειως να ενδιαφερονται για τους ανθρωπους, δεν κρατουν ουτε τα προσχηματα πια. Χωρις τυμπανοκρουσιες αθορυβα συνεχιζουν το εργο τους οι ιεραποστολοι του Χριστου, στελνοντας για τσαι τις απανταχου ΜΚΟ που εμπορευονται τον ανθρωπινο πονο κ την ελπιδα για ζωη, αυτες που δημιουργουν την προσφυγια για να την σωσουν μετα βγαζοντας απο τη μυγα ξυγκι. Παντα υπηρχε φτωχια πολεμοι αρρωστιες, και θα συνεχισουν να υπαρχουν γυρω μας ανθρωποι που υποφερουν, ειτε τους βλεπουμε ειτε οχι ειναι εκει. Δεν φτανει να προσευχομαστε γι αυτους, πρεπει η στηριξη μας να ειναι κ εμπρακτη, αλλιως ειναι σκετο σοου. Ο οβολος μου σημερα ηταν για ολους εκεινους που δεν βλεπω, που ειναι μακρια, που δεν εχουν τις δικες μου πολυτελειες, δεν εχουν καν καθαρο νερο. Ο δισκος παντα γεμιζει γενναια σε τετοιες περιπτωσεις. Ειναι το ελαχιστο. Εχουμε ευθυνη ο ενας για τον αλλον, οπως και για ολα οσα συμβαινουν γυρω μας. Οπως ελεγε κι ο Καζαντζακης "να λες 'εγω φταιω'". Ποσοι το λεμε; Ολοι ριχνουν την ευθυνη για ολα στους αλλους. Απο τα πιο απλα στα πιο συνθετα. Ολοι γνωμοδοτουν για αυτον που πνιγεται χωρις ποτε να βρεξουν τα ποδια τους. Οταν ομως στεκεσαι διπλα στον αδελφο σου και μοιραζεσαι μια μυσταγωγια οπως η σημερινη, καταλαβαινεις τι αληθινα σημαινει Εκκλησια, ειναι η στιγμη που ολες οι αμφιεσεις, τα στατους, οι γνωσεις, δεν εχουν νοημα κ αξια. Εκκλησια σημαινει αγαπη. Αυτο ειναι η Ορθοδοξια, μια αγκαλια, ενα Καραβι που μας χωραει ολους κ συνπορευομαστε στο διηνεκες. Κυριακη της Ορθοδοξιας σημερα. Χρονια πολλα κι ευλογημενα, να εχετε πιστη αυτες τις δυσκολες μερες, δεν ξερω αν θα ερθουν χειροτερες, δεν ειμαι και πολυ φαν της προφητολογιας, ξερω ομως με βεβαιοτητα πια πως μια πανστρατια αγιων πρεσβευει για εμας εδω στη γη, χιλιαδες μοναχοι ξενυχτουν, τα κομποσκοινια τους βγαζουν σπιθες, μικρα παιδακια προσευχονται νηχθημερον, παιδακια ευρειας αντιληψεως που θεολογουν καλυτερα κι απο διδακτορες, και ξερετε η προσευχη των παιδιων πιανει τοπο... Ολα θα πανε καλα.
