Βλέπω κάτι απίστευτες αναρτήσεις από άτομα που είναι κορυφαία στο πεδίο τους, κάτι σαν σχολείο για τους υπόλοιπους, να παίρνουν 1-2 το πολύ 5 λάικ, κι ο κάθε καράβλαχος που πετάει μια εξυπνάδα πασπαλισμένη με "κουλτούρα", "επανάσταση", και γενικώς φουλ δηθενιά, μαζεύει από κάτω σχόλια λάικ καρδούλες αίμα και σπέρμα. Χαλαρώστε ρε παιδάκια... συνήθως πρόκειται για παρλαπίπες που αναμασάνε ατάκες άλλων και παριστάνουν τους γαμάουα με ξένη μαγκιά. Κι αν ένας είναι έτσι στα σόσιαλ μέδια φανταστείτε πώς είναι στην πραγματική ζωή, ο Θεός να σε φυλάει…
Με θλίβει να βλέπω γαμάτα λινκς που κανείς δεν μπήκε στον κόπο να δει ή αν το έκανε να μην πει έστω ένα ευχαριστώ σε κείνον που τα κοινοποίησε, ειδικά όταν σε δευτερόλεπτα θα τα χρησιμοποιήσει για να πουλήσει μούρη στον κύκλο του (με ξένα κόλυβα…).
Ύπουλο πράγμα η δημοφιλία... μια πόρνη, σαν την κοινή γνώμη που λέει κι ο φίλος μου ο Μάνος... Παρακολουθώ χρόνια τις συμπεριφορές των ανθρώπων στα σόσιαλ μέδια, είναι μια παιδική μου αρρώστια που ωσόσο μου έμαθε πολλά...
Μου έλεγε κάποτε ένας από δαύτους τους παπάρες που τρώνε όλη τη μέρα τους στο φέισμπουκ, ένας τύπος που κολλάει σαν τσιμπούρι δίπλα στους αληθινά αξιόλογους μπας και επωφεληθεί από τη λάμψη τους, και χρησιμοποιεί ό,τι και όποιον θεωρεί ότι θα του φέρει "στοίβες τα λάικ"… φοβερός στόχος… ένας απατεωνάκος εν ολίγοις που πίστευε ότι μετράνε τα λάικ (τι όχι;;) κι όσο αυξάνεται η δημοφιλία του τόσο εκείνος "γαμάει και δέρνει" (τι όχι;;) γιατί "είχε σχέδιο". Σιγά το σχέδιο δηλαδή, περίμενε με το μυαλό του ότι όλα αυτά στο μέλλον θα ερμηνευτούν σε χρήμα. Όχι βέβαια με βάση το σκεπτικό που ισχυριζόταν ότι έχει, βλέπε δουλειές, πελάτες άρα απολαβές αλλά έτσι όπως τον ψυχολόγησα στην ουσία έψαχνε για μια καλή νύφη για να αφαιμάξει τον πλούσιο μπαμπά της. Το πλάν Άλφα πήγαινε κατά διαόλου, γιατί εξαρχής ήταν ζήσε Μάη να φας τριφύλλι, ή σανό, αναλόγως, οπότε το πλάν Μπι ήταν πιθανότερο μιας και ανάμεσα στα εκατοντάδες λάικ, τα 9 στα 10 ήταν λάικ γυναικών που πίστευαν στις φανφάρες που μοιραζόταν μαζί τους... (πόσο χαζές στ' αλήθεια... οι γυναίκες ώρες ώρες είναι για γέλια και για φτύσιμο)...
Εγώ γνωρίζοντας τα οικονομικά του, γέλασα … για τα οποία μονίμως γκρίνιαζε και βλαστημούσε τους πάντες που ήταν κάπως καλύτερα, θαρρείς και τα έκλεψαν οι άνθρωποι ή του τα χρώσταγαν… ακόμα χειρότερα δε όταν αναφερόταν σε κοινούς συναδέλφους, τους οποίους κατά τα άλλα θαύμαζε και παίνευε από μπροστά, αλλά πισώπλατα μίλαγε με τόσο φθόνο... κι εκείνοι οι έρμοι τον εκτιμούν και τον θεωρούν και κάτι... μιλάμε για άθλια πράγματα… κι όσο εγώ γελούσα εκείνος γινόταν έξω φρενών, αλλά ήξερε κι εκείνος ότι τα λάικ ποτέ δεν του πλήρωσαν τους λογαριασμούς, δεν του έφεραν καν δουλειές, όχι τουλάχιστον κάτι άξιο αναφοράς, παρά δουλίτσες της πλάκας, ίσα-ίσα για τα τσιγάρα και τους καφέδες που έπινε όλη μέρα αραχτός σε κάποια καφετέρια κάνοντας πως δουλεύει σκληρά για τον επιούσιο και παριστάνοντας τον κατατρεγμένο βασιλάκη καίλα που αγωνίζεται να αναδειχτεί το άστρο του. Στην πραγματικότητα ήταν ένας τεμπελχανάς που δεν ήθελε να δουλέψει, έψαχνε ένα πλούσιο κορόιδο να τον ταϊζει κι εκείνος να φουμάρει αραχτός και να πουλάει πνεύμα (άλλων) και να ζεί σε βάρος άλλων. Παρόλα αυτά συνέχιζε το ίδιο βιολί χωρίς ποτέ να του περάσει από το μυαλό ότι ο χρόνος που σπαταλάει καθημερινά για να παριστάνει την "μεγάλη και τρανή περσόνα" του φέισμπουκ (στο χωριό του, άντε το πολύ πολύ και στα διπλανά) είναι ο χρόνος που θα του εξασφάλιζε το ψωμί του αν δεν ήταν τόσο ψώνιο με τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση... και τόσο τεμπέλης.
Αυτά τα άτομα που δεν ξέρουν συνήθως ούτε ορθογραφία, παριστάνουν τη βαριά κουλτούρα, επειδή έτυχε στα νιάτα τους να πάνε σε καμιά κνε-μο-λου-και-τι-σκατά, ξέρετε, εκεί που τους ανοίγουν τον εγκέφαλο και φυτεύουν τις κασέτες του μπλα μπλα για μια ζωή (για να πρήζουν μετά εμάς που δεν πατήσαμε ποτέ σε κομματικές νεολαίες και δουλεύουμε όλη μας τη ζωή), μάθαν απέξω καναδυό τσιτάτα από λόγιους, ή φιλόσοφους, τα λένε τα ξαναλένε παριστάνοντας τους "ιδιαίτερα"μορφωμένους (αρχίδια μόρφωση έχουν, δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν το "ποιο" από το "πιο") χωρίς στην πραγματικότητα να έχουν την υποδομή να υποστηρίξουν κάτι τέτοιο. Και πάντα παρουσιάζουν σαν να είναι χρυσάφι και την τελευταία μαλακία που κατεβάζει το κουφιοκεφαλάκι τους (αν δεν το έκλεψαν από κάπου), κι από κάτω ο κόσμος χειροκροτάει, κι αυτοί νομίζουν ότι έγιναν κάποιοι. Ενα win-win παιχνίδι μεταξύ ηλιθίων…
Κάτι τέτοια άτομα "λάμπουν" στις "αυλές" τους φέισμπουκ, την ίδια στιγμή που στους διαδρόμους ή στις αποθήκες στα υπόγεια κινείται όλη η αφρόκρεμα της ευφυίας και του ταλέντου. Κάτι τέτοια άτομα θα σε σβήσουν από τους φίλους τους όταν θεωρήσουν ότι δεν έχεις κάτι να απομυζήσουν από σένα, και θα εκθειάσουν τον κάθε μέτριο, με μεγαλόστομα λόγια, αυτοκρατορικούς τίτλους τιμής γιατί πιστεύουν ότι είναι μια "πόρτα" ή ένα εισιτήριο για την προσωπική τους ανέλιξη κι επιτυχία. Φοράνε μάλιστα και τα καλά τους, ενίοτε έχοντας ξοδέψει τα λεφτά για το τηλέφωνο… που τους το κόβουν κι αυτό (αν δεν το πληρώσουν τίποτα φιλότιμοι φίλοι τους που τους έπεισαν ότι είναι διάννοιες που η ζωή τους βαράει αλύπητα…) γιατί εκτός από πολύ σουλατσάρισμα στο ίντερνετ, μιλάνε και πολύ, σκασμό δεν βγάζουν, όλη τη μέρα να τους αφήσεις θα ακούσεις δέκα φορές για τα μεγάλα σχέδιά τους και την "αυταξία" τους, (μιλάμε για πολλά χάπια…) ευτυχώς δεν βάζουν πάντα την κασέτα για την επανάσταση στην πρώην σοβιετική ένωση…
Την ίδια στιγμή οι αληθινά άριστοι, οι αληθινά αξιόλογοι, οι αληθινοί δάσκαλοι ή μέντορες, σου ζητούν να αφήσεις τον πληθυντικό και αθόρυβα (χωρίς πολύ φασαρία για το τίποτα) συζητούν μαζί σου σαν ίσος προς ίσο. Σου ζητούν συγνώμη που καθυστέρησαν να σου απαντήσουν και απολογούνται χωρίς να έχουν κανένα λόγο να το κάνουν, σε ευχαριστούν που τους τιμάς με τη φιλία σου, σε αντίθεση με τους καράβλαχους που επειδή 5-10 νοματαίοι παραπάνω έμαθαν το όνομά τους στο διπλανό χωριό δεν λένε ούτε ευχαριστώ για τις ευχές που τους έδωσες για τα γεννέθλιά τους, ή δεν θεωρούν ότι τους έστειλες ευχές (που έστειλες, απλά δεν είχαν σάλτσες και γλειψίματα ή παινέματα για το θεαθήναι) οπότε τέτοιες ευχές να τις χέσουν, σε σβήνουν κι από τη λίστα φίλων τους σαν να τους χρωστάς.
Δεν ξέρω τι λέει ο κος Ζαμπούνης, αλλά για μένα ο δείκτης ευφυίας φαίνεται τελικά στο σαβουάρ βιβρ. Όλοι οι άξεστοι στο τραπέζι είναι τα ίδια χάλια μέσα στο κεφάλι τους κι ακόμα χειρότερα μέσα στην ψυχή τους. Βρε άιντε από κει στρούγκες…
