Το παρακάτω κείμενο ανήκει στον π.Σπυρίδωνα Σκουτή (τον οποίο δεν γνωρίζω) και το αντέγραψα από το διαδίκτυο ως εξόχως εύστοχο:
===============================
Το παρακάτω κείμενο ανήκει στον π.Σπυρίδωνα Σκουτή (τον οποίο δεν γνωρίζω) και το αντέγραψα από το διαδίκτυο ως εξόχως εύστοχο:
===============================
Με 6 μόλις μήνες στον ξένο τόπο, πιο ξένος κι απ' τους ξένους, κατέβηκε στο κέντρο του χωριού να βρει κάποιον ταξιτζή να μεταφέρει τη γυναίκα του στο μαιευτήριο Δράμας, αφού το αμάξι του δεν έλεγε να πάρει μπρος. "Θα αστειεύεσαι φίλε, με τόσο χιόνι δεν κινείται τίποτα, ούτε ως το κέντρο υγείας δεν μπορώ να σε πάω!". Ο νεαρός αναστατώθηκε "κι εγώ τι θα κάνω τώρα; η γυναίκα μου γεννάει!" "Τι να σου ρε φίλε, φώναξε τη μαμή να γεννήσει στο σπίτι..."
Όπερ και εγένετο... 3μιση τα χαράματα αντίκρυσα για πρώτη φορά τον θαυμαστό τούτο κόσμο, καταμεσής τρισεκατομυρίων λαμπερών χιονονιφάδων και αστεριών και λύκους να περιφέρονται στο γαλανό ημίφως. Ήμουν τόσο συναρπασμένη που δεν έβγαλα άχνα. (Σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα νεογέννητα που κλαίνε σπαραχτικά δημιουργώντας τόσο πανζουρλισμό για μια κοινή άφιξη.) Η μητέρα μου νόμιζε πως δεν είμαι ζωντανή, τη φρίκαρα με το καλωσόρισες. Κατάλαβα γρήγορα τη βλακεία μου κι έκτοτε αποφάσισα να μην την τρομάξω ποτέ ξανά. Δεν κράτησα την υπόσχεσή μου δυστυχώς και χρειάστηκε πολλές φορές να ξενυχτίσει για μένα, να χάσει τον ύπνο της, τη γαλήνη της, να κλάψει, να φοβηθεί, να πονέσει. Όσες φορές της ζήτησα συγνώμη δεν ήταν αρκετές για να σβήσω τα σημάδια που άφησαν μέσα της αυτές οι φορές, κι ας μου λέει "αυτά πέρασαν αγάπη μου, να μην τα θυμάσαι". Πόσο σ' αγαπώ μαμά μου να ξερες. Κι εσένα μπαμπά. Δεν έχω γνωρίσει άλλους τόσο υπομονετικούς και τόσο γενναιόδωρους ανθρώπους σαν εσάς. Είστε το μοναδικό σημείο αναφοράς μου, οι μοναδικές μου ρίζες, εδώ που ήρθατε σε τούτη τη γωνιά...
"Οι δρόμοι ήταν τούνελ από χιόνια που έφταναν τα δυο μέτρα, δεν έβλεπες ούτε τα απέναντι σπίτια" μου λέει κάθε χρόνο τέτοια μέρα η μαμά μου. "Γεννήθηκα δηλαδή κυριολεκτικά μες στα χιόνια!" της απαντώ και γελάμε. Οι γονείς μου δυο νέα παιδιά που άφησαν την Ευρώπη κι ήρθαν στο Νευροκόπι να στήσουν το σπιτικό τους. Δίχως γονείς, παππούδες, αδέρφια, ολομόναχοι, έχοντας μόνο ο ένας τον άλλον, τον έρωτά τους, και τα όνειρα που κουβάλησαν στις βαλίτσες τους να κάνουν οικογένεια σε μια ήρεμη γωνιά, να προκόψουν. Τα κατάφεραν. Τους ευγνωμονώ...
Έκτοτε αγαπώ το χιόνι, η θερμοκρασία μου είναι 2 βαθμοί κάτω από το κανονικό, γιατί δεν είμαι κανονικός άνθρωπος, έχω δει σχεδόν όλα τα πιθανά σχήματα χιονονιφάδων, έχω δει όλα τα πιθανά άσπρα το χειμώνα που μόνο η δεσποινίς Σμίλλα που διάβαζε το χιόνι τα είχε καταγράψει, έχω φάει κρύσταλλα που κρέμονταν από τις σκεπές, έκανα τσουλήθρα με αυτοσχέδια έλκηθρα που φτιάχναμε... συναρπαστικές στιγμές... με τη μέρα που γεννήθηκα να είναι η συναρπαστικότερη όλων... αν και την έπλασα στο μυαλό μου για να τη θυμάμαι, που ανάθεμά με αν υπάρχει άνθρωπος που να θυμάται τη μέρα που γεννήθηκε, μόνο κάτι ψώνια σαν εμένα...
Κάθε χρόνος που προστίθεται είναι σαν τα πανωφόρια της Μιράντα που τα σαβουρντάει στο γραφείο της Άντυ... ολοένα και πιο απαιτητικός, πιο επιθετικός, πιο άγριος, πιο στριμμένος, δίνεις 10 σου ζητάει 100, δίνεις 100 σου ζητάει 300, όχι έτσι αλλά γιουβέτσι, όχι αυτό αλλά εκείνο... κι εγώ σε ρόλο Άντυ, υπομονετικά να εργάζομαι για το καλύτερο.. ενίοτε σε ρόλο Μιράντας στον ίδιο μου τον εαυτό... Ρίξε όσα θες, δεν μασάω, διότι ξέρω, επειδή ακριβώς το έχω δει το έργο πάρα πολλές φορές, ότι στο τέλος η Μιράντα χαμογελάει περήφανα κοιτώντας την Άντυ να την χαιρετάει από μακριά φορώντας το παλιό καλό τζινάκι της, έχοντας κρατήσει ωστόσο τις Σανέλ μπότες... μιας και όπως λέω πάντα, όταν φοράμε το σωστό παπούτσι βρίσκουμε και τον δρόμο μας. Ο χρόνος πάντα δίνει όλες τις απαντήσεις, είναι βοηθός μας για να εξελιχθούμε και δίκαιος με όσους εργάστηκαν σκληρά, έτοιμος να τους δώσει όσα τους αναλογούν και ακόμα περισσότερα... Προχωράμε...
Κοιτώ μια παλιά φωτό που δείχνει την αφεντιά μου με τους αιώνιους φίλους και τον τότε αγαπημένο μου, σε γνωστό ταβερνείο να τρωγοπίνουμε, παρέα με λαχαναγορήτες και λοιπούς λαϊκούς παππούδες, τους μόνους αυθεντικούς "της πιάτσας", μετά από τη συνηθισμένη βόλτα σε Ραγιά-Παπασωτηρίου-Πρωτοπορία-Μόλχο για βιβλία και περιοδικά και άπειρες ώρες σε Rollin' under, Λωτό και studio 52 για βινύλια. Αναπόφευκτα συγκρίνω εποχές και καταστάσεις, και παρότι και τότε μου την έσπαγαν πολλά πράγματα (γιατί περίμενα να έρθει το υδροχοϊκό μέλλον κι εκείνο το άτιμο δεν ερχόταν ποτέ γιατί εγώ έτρεχα πιο γρήγορα από το παρόν του μέσου όρου), ωστόσο εκείνη η εποχή είχε όλα τα στοιχεία που την έκαναν συναρπαστική κι ας μην το κατάλαβαινα τότε γιατί απλά ήμουν μέσα σε αυτό και δεν το έβλεπα.
Κρασί, τσιγάρα (πολλά), φοβερές μουσικές, φοβερή κουλτούρα, τέχνη παντού, ταξίδια, όνειρα, παλαβομάρα, αληθινοί φίλοι, δυνατές αγάπες, αγόρια με @@, δουλειές με ενδιαφέρον, καταστάσεις με ενδιαφέρον, άνθρωποι με ενδιαφέρον. Τώρα όλα μια χλιαρή εμετική σούπα, μια αποπνικτική ατμόσφαιρα, όπου και να γυρίσω το βλέμμα μου σιχαμεροί "γυμνοσάλιαγκες" (ειδικά μες στην εκκλησία, που μου είπε κι ένας πάτερ που δεν μασάει τα λόγια του), γέμισε ο τόπος ψώνια που προσπαθούν να γίνουν "κάποιοι", πουτάνες που παριστάνουν τις κυρίες, φλύαρες χαζογκόμενες, άντρες χωρίς παντελόνια, όλα ψεύτικα, και κλίκες, κλίκες παντού, στις δουλειές, στις τέχνες, στους συλλόγους, στις εκκλησίες (εκεί να δεις τι γίνεται), στα νοσοκομεία, στα νεκροταφεία, παντού Θεέ μου παντού, άνθρωποι χωρίς καμία ουσιαστική κουλτούρα, αμόρφωτοι που έχουν εξουσίες, ή πτυχιούχοι ημιμαθείς, μέτριοι και φιλόδοξοι (αυτή η μάστιγα), χωρίς αρχές, χωρίς τρόπους, χωρίς αξίες, χωρίς τίποτα. Όλοι κι όλα δήθεν. Όλοι κι όλα για το συμφέρον. Σε θυμούνται όταν θέλουν κάτι και εξαφανίζονται όταν δεν έχουν να πάρουν. Κι όλοι κατά έναν περίεργο τρόπο έχουν την βλακώδη εντύπωση ότι επειδή με γνώρισαν χτες, δεν έχω παρελθόν. Μιλάνε με ύφος και τουπέ ενώ δεν έχουν καν το ανάστημα για να σταθούν δίπλα μου.
~ Nimsdai
Nirmal Purja, γνωστός ως Nims ή Nimsdai. Μεγαλωμένος σε μια πάμφτωχη νεπαλέζικη οικογένεια όπου δεν είχε ούτε παντόφλες να φορέσει, η μόνη διέξοδος από τη φτώχια ήταν να καταταγεί στην ταξιαρχία των gurkhas όπως και ο πατέρας του, όπως και τα αδέρφια του, τα οποία φρόντισαν να φοιτήσει σε ένα αγγλόφωνο οικοτροφείο.
Μπήκε στους gurkhas και στην συνέχεια, με πολύ κόπο και απίστευτα σκληρή
εκπαίδευση στην οποία υπέβαλλε τον εαυτό του επί μήνες, κατάφερε να
γίνει δεκτός στην Υπηρεσία Ειδικών Σκαφών (SBS), και ήταν ο πρώτος
νεπαλέζος που μπήκε στη επίλεκτη αυτή μονάδα ειδικών δυνάμεων του
Βασιλικού Ναυτικού. Υπηρέτησε στην Ειδική Υπηρεσία Σκαφών ως ειδικός
αρκτικού πολέμου. Οι κανονισμοί του Υπουργείου Άμυνας του απαγορεύουν να
συζητά τις δραστηριότητές του με το SBS, ωστόσο είπε ότι συμμετείχε σε
όλες τις πολεμικές ασκήσεις στις οποίες συμμετείχε η Βρετανία και
τραυματίστηκε αφού δέχτηκε μια σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή που παραλίγο να
τον έβρισκε στο λαιμό.
Το 2018, δέχτηκε πρόσκληση να συμμετάσχει στη μονάδα Ειδικών Αεροπορικών Υπηρεσιών (SAS) και λίγους μήνες πριν βγει στη σύνταξη από το SBS παραιτήθηκε προκειμένου να επικεντρωθεί στο project possible. Eκείνο το διάστημα ήταν και ο μόνος που στήριζε οικονομικά την οικογένειά του στο Νεπάλ και η απόφασή του να εγκαταλείψει τον στρατό, χάνοντας την σίγουρη σύνταξή του, σε συνδυασμό με την κλονισμένη υγεία της μητέρας του, ήταν κεραυνός εν αιθρία.
Ελλείψει χορηγών, έβαλε όσα χρήματα είχε στην άκρη για να χρηματοδοτήσει τις αποστολές στις 14 κορυφές. Αυτό δημιούργησε ένα κλίμα ανασφάλειας και φόβου δεδομένου ότι πρόκειται για ένα μεγάλο ρίσκο και ταυτόχρονα ένα πολύ επικίνδυνο τόλμημα.
Το Project Possible 14/7 έμοιαζε αδιανόητο, αφού ο πρώτος που το έκανε, ο Reinhold Messner χρειάστηκε 16 χρόνια για να το ολοκληρώσει, χωρίς βοήθεια οξυγόνου. Ο Nims θα λειτουργούσε με ένα δικό του υβριδικό σύστημα, όσον αφορά τη χρήση οξυγόνου. Υπο κανονικές συνθήκες απαιτούνται 7 χρόνια. Ο Nims αποφάσισε ότι θα το κάνει σε 7 μήνες. Και τα κατάφερε. Για την ακρίβεια έκανε 6 μήνες και 6 μέρες. Κι αν δεν είχε προκύψει να είναι κλειστό το Shishapangma, θα είχε τελειώσει σε 1 μήνα λιγότερο.
To Project Possible 14/7 με ημερομηνίες
Φάση I
1- Annapurna 8091 Nepal 23/4/2019
2- Dhaulagiri 8167 Nepal 12/5/2019
3- Kanchenjunga 8586 Nepal 15/5/2019
4- Everest 8848 Nepal 22/5/2019 (!!!)
5- Lhotse 8516 Nepal 22/5/2019 (!!!)
6- Makalu 8481 Nepal 24/5/2019
Φάση II
7- Nanga Parbat 8126 Pakistan 3/7/2019
8- G1 8010 Pakistan 15/7/2019
9- G2 8035 Pakistan 18/7/2019
10- K2 8611 Pakistan 24/7/2019
11- Broad Peak 8051 Pakistan 26/7/2019
Φάση III
12- Cho Oyu 8201 Tibet 23/9/2019
13- Manaslu 8156 Nepal 27/9/2019
14- Shishapangma 8013 Tibet 29/10/2019
O Nims στην κορυφή του Gasherbrum II
Μετά την πρώτη επιτυχία στο Annapurna ξενύχτησε με τους συντρόφους του ορειβάτες στην Κατμαντού μέχρι πρωίας. Με δυνατό hang over ξεκίνησε για το Dhaulagiri. Όλοι είπαν ότι είναι τελείως τρελός. Προφανώς είναι! Ανέβηκε μισομεθυσμένος και κατέβηκε τρέχοντας. Επόμενος στόχος το Kanchenjunga. Έφτασε και πάλι στην κορυφή. Κατεβαίνοντας εντοπίζει ορειβάτη μισοθαμμένο στο χιόνι που του είχε τελειώσει το οξυγόνο και του δίνει το δικό του, ξεκινώντας την διαδικασία διάσωσής του, καλώντας για βοήθεια. Η βοήθεια δεν φτάνει ποτέ, ο ορειβάτης πεθαίνει κι ο Nims παθαίνει h.a.c.e. Επιστρέφοντας περιμαζεύει δευτερο ορειβάτη που ξέμεινε από οξυγόνο. Ωστόσο το project πρέπει να συνεχιστεί. Καταφέρνει σε 48 ώρες να φτάσει στις κορυφές των Everest, Lhotse και Makalu.
Στη δεύτερη φάση, κατεβαίνοντας το Nanga Parbat γλυστράει και πέφτει και πάνω που πιστεύει ότι όλα τελειώνουν βλέπει ένα σχοινί και το αρπάζει. Ήταν η πρώτη φορά που φοβήθηκε κι αυτό του έριξε την ψυχολογία, ευτυχώς όχι για πολύ. Ξεπετάει τα G1 και G2 και φτάνοντας στο basecamp του Κ2 στήνει ένα τρελό ολονύκτιο πάρτυ με όλους τους ορειβάτες που ήταν εκεί γιατί "ήταν στρεσαρισμένοι" όπως είπε. Το τοπίο είναι καταθλιπτικό και οι μισοί θέλουν να εγκαταλείψουν. Τους πείθει να τολμήσουν, και τα καταφέρνουν όλοι μαζί να φτάσουν στην κορυφή. Μετά το Broad Peak επιστρέφει στο Νεπάλ μετά από επείγουσα κλήση του αδερφού του, καθώς η μητέρα του έπαθε έμφραγμα. Ο Nims που είχε αδυναμία σε κείνη σταματά το project μέχρι να γίνει καλά. Του απομένουν 3 κορυφές. Πληροφορείται ότι το Shishapangma είναι κλειστό λόγω εξαιρετικά επικίνδυνων καιρικών συνθηκών και θα ανοίξει ξανά για τους ορειβάτες σε ένα χρόνο. Βρίσκεται στο Manaslu. Πληροφορείται ότι και το Cho Oyu θα κλείσει τις επόμενες μέρες. Νιώθει το όνειρό του να σβήνει. Αλλάζει πλάνο και φεύγει πρώτα για το Cho Oyu. Καταφέρνει να φτάσει στην κορυφή. Επιστρέφει κυριολεκτικά τρέχοντας για να ξαναπάει στο Manaslu. Φτάνει στην κορυφή και κατεβαίνοντας νιώθει ότι θα είναι και το τελευταίο βουνό κι ότι το Project Possible 14/7 δεν θα ολοκληρωθεί. Ωστόσο δεν το βάζει κάτω, και ξεκινά μια καμπάνια να βρεί υποστηρικτές. Επισκέπτεται πολιτικούς αρχηγούς, στέλνει μέιλ, παίρνει τηλ, ζητά απεγνωσμένα βοήθεια μέσα από τα σόσιαλ μήντια. Πρόκειται πλέον και γα την επιβίωσή του, μιας και τα τελευταία του χρήματα εξανεμίστηκαν.Η βοήθεια έρχεται από όλον τον ορειβατικό κόσμο και σταδιακά μεγαλώνει καθώς όλη αυτή η τιτάνια προσπάθειά του έγινε έμπνευση για χιλιάδες κόσμου. Η κυβέρνηση της Κίνας αναγκάζεται να του επιτρέψει την πρόσβαση στο Shishapangma. Φτάνει με την ομάδα του και στις 29 Οκτωβρίου 2019 ολοκληρώνει το Project Possible 14/7
σε λιγότερο από 7 μήνες. "Είμαι ο Usain Bolt των κορυφών 8000μ"
Τους υποδέχονται με τιμές και αλλαλαγμούς. Η μητέρα του με ισχυρά κλονισμένη υγεία, ανακουφίζεται που τον βλέπει να επιστρέφει ζωντανός.
"Αν ήμασταν ευρωπαίοι πολίτες θα είχε γίνει δεκαπλάσιος ντόρος με την επιτυχία μας. Ήθελα να περάσω ένα μήνυμα σε όλους και να ενώσω τους νεπαλέζους σέρπα, που αξίζουν καλύτερη μεταχείριση, καλύτερες αμοιβές, γιατί αναμφισβήτητα γνωρίζουν τα βουνά καλύτερα από όλους και χωρίς αυτούς καμιά αποστολή δεν θα προχωρούσε." Ο Nims κατάφερε με αυτήν την επιτυχία να ανεβλάσει τον πήχυ των ορειβατικών αποστολών σε απίστευτα υψηλό επίπεδο, τα basecamp είναι σαν διαστημικοί σταθμοί, και οι ομάδες που δραστηριοποιούνται στο χειμερινό βουνό των 8000μ και άνω μπορούν να εγγυηθούν την τεχνογνωσία τους και σε ένα μεγάλο βαθμό την ασφάλεια των ορειβατών, μιας και σε αυτές τις αποστολές είναι δεδομένο ότι 1 στους 3 υπάρχει πιθανότητα να μην επιστρέψει και ο κάθε ορειβάτης αναλαμβάνει το προσωπικό του ρίσκο θέλοντας να πραγματοποιήσει το όνειρό του.
"Giving up is not in the blood, sir, is not in the blood!"
~ Nimsdai
Ἦλθες ἐφάνης τὸ Φῶς τὸ ἀπρόσιτον.
Αἰνεῖτε αὐτόν, πάντες οἱ Ἄγγελοι αὐτοῦ· αἰνεῖτε αὐτόν, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ. (...)
Αἰνεῖτε αὐτόν, ἥλιος καὶ σελήνη, αἰνεῖτε αὐτόν, πάντα τὰ ἄστρα καὶ τὸ φῶς.
Αἰνεῖτε αὐτόν, οἱ οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν, καὶ τὸ ὕδωρ τὸ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν. αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα Κυρίου.
Ὃτι αὐτὸς εἶπε, καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο, καὶ ἐκτίσθησαν.
Ἔστησεν αὐτὰ εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, πρόσταγμα ἔθετο, καὶ οὐ παρελεύσεται.
Αἰνεῖτε τὸν Κύριον ἐκ τῆς γῆς, δράκοντες καὶ πᾶσαι ἄβυσσοι.
Πῦρ, χάλαζα, χιών, κρύσταλλος, πνεῦμα καταιγίδος, τὰ ποιοῦντα τὸν λόγον αὐτοῦ.
Τὰ ὄρη καὶ πάντες οἱ βουνοί, ξύλα καρποφόρα, καὶ πᾶσαι κέδροι.
Τὰ θηρία καὶ πάντα τὰ κτήνη, ἑρπετὰ καὶ πετεινὰ πτερωτά.
Βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ πάντες λαοί, ἄρχοντες καὶ πάντες κριταὶ τῆς γῆς.
Τριὰς ὑπερούσιε, ὑπεράγαθε, ὑπέρθεε, παντοδύναμε, παντεπίσκοπε, ἀόρατε, ἀκατάληπτε. Δημιουργὲ τῶν νοερῶν οὐσιῶν καὶ τῶν λογικῶν φύσεων, ἡ ἔμφυτος ἀγαθότης, τὸ Φῶς τὸ ἀπρόσιτον, τὸ φωτίζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, λάμψον κἀμοὶ τῷ ἀναξίῳ δούλῳ σου, φώτισόν μου τῆς διανοίας τὰ ὄμματα, ὅπως ἀνυμνῆσαι τολμήσω τὴν ἄμετρον εὐεργεσίαν καὶ δύναμιν. (...)
Δοξάζομέν σε τὸν Κτίστην, καὶ Δημιουργὸν τοῦ παντός. (...) ἐν γὰρ τῇ προλαβούσῃ Ἑορτῇ νήπιόν σε εἴδομεν, ἐν δὲ τῇ παρούσῃ τέλειόν σε ὁρῶμεν, τὸν ἐκ τελείου τέλειον ἐπιφανέντα Θεὸν ἡμῶν. (...)
Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐν εἴδει περιστερᾶς, τοῖς ὕδασιν ἐπεφοίτησε.
Σήμερον ὁ ἄδυτος Ἥλιος ἀνέτειλε, καὶ ὁ κόσμος τῷ φωτὶ Κυρίου καταυγάζεται.
Σήμερον ἡ Σελήνη λαμπραῖς ταῖς ἀκτῖσι τῷ κόσμῳ συνεκλαμπρύνεται.
Σήμερον οἱ φωτοειδεῖς ἀστέρες τῇ φαιδρότητι τῆς λάμψεως τὴν οἰκουμένην καλλωπίζουσι.
Σήμερον αἱ νεφέλαι ὑετὸν δικαιοσύνης τῇ ἀνθρωπότητι οὐρανόθεν δροσίζουσι.
Σήμερον ὁ Ἄκτιστος ὑπὸ τοῦ ἰδίου πλάσματος βουλῇ χειροθετεῖται. (...)
Σήμερον τὰ τῶν ἀνθρώπων πταίσματα τοῖς ὕδασι τοῦ Ἰορδάνου ἀπαλείφονται.
Σήμερον τοῦ σκότους ἐλυτρώθημεν, καὶ τῷ φωτὶ τῆς θεογνωσίας καταυγαζόμεθα.
Σήμερον ἡ ἀχλὺς τοῦ κόσμου καθαίρεται τῇ ἐπιφανείᾳ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.
Σήμερον λαμπαδοφεγγεῖ πᾶσα ἡ κτίσις ἄνωθεν.
Σήμερον ἡ πλάνη κατήργηται, καὶ ὁδὸν ἡμῖν σωτηρίας ἐργάζεται ἡ τοῦ Δεσπότου ἐπέλευσις.
Σήμερον τὰ ἄνω τοῖς κάτω συνεορτάζει, καὶ τὰ κάτω τοῖς ἄνω συνομιλεῖ.
Σήμερον ὁ Δεσπότης πρὸς τὸ βάπτισμα ἐπείγεται, ἵνα ἀναβιβάσῃ πρὸς ὕψος τὸ ἀνθρώπινον.
Σήμερον ὁ ἀκλινὴς τῷ ἰδίῳ οἰκέτῃ ὑποκλίνεται, ἵνα ἡμᾶς ἐκ τῆς δουλείας ἐλευθερώσῃ.
Σήμερον Βασιλείαν οὐρανῶν ὠνησάμεθα· τῆς γὰρ Βασιλείας τοῦ Κυρίου οὐκ ἔσται τέλος.
Σήμερον γῆ καὶ θάλασσα τὴν τοῦ κόσμου χαρὰν ἐμερίσαντο, καὶ ὁ κόσμος εὐφροσύνης πεπλήρωται.
(...) Ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω, θεασάμενος τὸ πῦρ τῆς θεότητος, σωματικῶς κατερχόμενον, καὶ εἰσερχόμενον ἐπ᾽ αὐτόν. (...)
Ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω, ὁρῶν τὸν Ἀόρατον ὁραθέντα, τὸν Κτίστην σαρκωθέντα, τὸν Δεσπότην ἐν δούλου μορφῇ.
Ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω, καὶ τὰ ὄρη ἐσκίρτησαν, Θεὸν ἐν σαρκὶ καθορῶντα, (...) φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ (...) Βάπτισμα σωτηρίας τῷ κόσμῳ δωρησάμενον.
~~~~
Απόσπασμα από τον όρθρο των Θεοφανείων. Από τα πιο ποιητικά κείμενα που έχουν γραφτεί ποτέ.
Ίθε να "ανανεώσω" το βάπτισμά μου στα αγιασμένα νερά του Ιορδάνη, τιμώντας τους προγόνους μου.
Στη μνήμη του Φάνη που αυτή η μέρα ήταν απόλυτα συνυφασμένη με κείνον. "Μου λείπεις βλαμμένο μου..."
-- Καμιά φορά φτάνουν ως εδώ ψίθυροι από το παρελθόν σαν αεράκι στους ώμους καθώς κοιμάμαι στην ακτή...
-- Η μορφή σου αλλάζει με τα χρόνια, με τους αιώνες, μα είναι πάντα η ίδια, εκείνη που εξαρχής ονειρεύτηκα και κάποτε ζωγράφισα σε μερικές σελίδες μαζί με καναδυό λέξεις κλειδιά για να θυμάμαι ότι σε είδα. Όταν συναντηθήκαμε πρώτη φορά ήσουν ήδη κομμάτι μου, το κατάλαβα όταν σε είδα να φεύγεις, δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου, κι ας μην μπορούσα να σε δω όπως αληθινά είσαι... κι έκλαιγα σαν παιδί που το αφήσαν μόνο του σε ξένο τόπο... από τότε παλεύω με τον εαυτό μου και με τον αέρα, μήπως και σε βρω, όχι μέσα μου αλλά εκεί που αληθινά είσαι...
-- Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βάθος των ματιών σου καθώς μου άπλωνες το χέρι να μοιραστείς κάτι δικό σου που το έκοψες στη μέση για πάρτη μου. Ποτέ κανείς δεν το έκανε αυτό κι ήταν αρκετό για να σε κλείσω σ' ένα μυστικό κουτάκι μέσα μου και να σε κρυφοκοιτάζω όταν κανείς δεν με βλέπει, γιατί ήσουν πολύτιμος για μένα. Ακόμα είσαι. Πάντα θα είσαι. Κι ας μην σου το έχω πει ποτέ.
-- Όσες τροχιές και να κάνω, σε όσους γαλαξίες και να βρεθώ, ξέρω πια ότι σε σένα θα επιστρέφω, ως το πιο σταθερό μου σημείο που με ενώνει με Εκείνον. Ταξίδεψα τόσο μακριά για να το καταλάβω... χρειάστηκε όμως μια στιγμή, ένα απόγευμα, για να δω στο βλέμμα σου τον δρόμο που απλωνόταν μπροστά μου.
-- "Σε σκεφτόμουν..." μου έγραψες, κι εγώ αμέσως έκανα πως το μουντζουρώνω λέγοντας βλακείες για να μην δακρύσω και με δεις. Αν αγάπησα μια φωνή σε τούτο τον κόσμο είναι η δική σου... κι εκείνος ο τρόπος που λες το "σ", που είναι σαν χάδι κι αναρωτιέμαι πώς το κάνεις... "Άνω σχώμεν τας καρδίας..."