«Μην εγκαταλείπεις ποτέ τα όνειρά σου, κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθούν»
~Αντώνης Συκάρης
#5LakesTrail: Bezbog ~ Popovo ~ Okoto ~ Ribno Banderishko ~ Muratovo / at #PirinMountains / 2days, 5+5Hrs, max Elevation 2217m
Καταπληκτικά τοπία / ο καιρός βοηθητικός παρά τις εναλλαγές / μερικά δύσκολα κακοτράχαλα σημεία που γλιστρούσαν και μερικά ελαφρώς αναρριχητικά / σχετικά καλή σήμανση μονοπατιών / σκουπίδια πουθενά / πηγές με πόσιμο νερό σε αρκετά σημεία / μαμάδες με μωράκια σε μάρσιπους σκαρφάλωναν σε επικίνδυνα σημεία ~ προσωπικά θα τις μάζευα / αξιοθαύμαστοι αθλητές βουνού ανηφόριζαν τρέχοντας προς κορυφή Βίχρεν και πάλι κάτω / Μπάνσκο ~ ίσως η πιο κομψή+αρτιστίκ πόλη των Βαλκανίων / φαγητό ξενοδοχείου τίμιο ~ μπόνους στην αγγουρόσουπα, καθότι νηστεύω / σε αντίθεση με το φαγητό γνωστού εστιατορίου που ήταν άθλιο ~ θα καλούσα άνετα το υγειονομικό / τι αποκόμισα από το διήμερο: μια υπέροχη εμπειρία, παρά τα ευτράπελα συμβάντα, μια τεράστια μελανιά στο μπράτσο, λιγότερη σωματική κούραση (αλλά περισσότερη ψυχική) από όση περίμενα, παρότι τα 'παιξα σε αρκετά σημεία, απροσδόκητες συναντήσεις, κάποιες συνειδητοποιήσεις παρελθοντικές που επισφραγίστηκαν και συμπυκνώνονται σε μερικές σκόρπιες φράσεις και κάποιες σκέψεις: 1) τις καλύτερες εξορμήσεις τις κάνω πάντα με εκείνους που έχω στην καρδιά μου και που είναι απόντες. 2) Η πεζοπορία στο βουνό είναι προσευχή. 3) Τις καλύτερες συζητήσεις τις κάνω με τα περαστικά ζωάκια, συνήθως είναι μια δυο λέξεις. 4) Αυτός που θέλει να τα έχει καλά με όλους δεν μπορεί να είναι φίλος σου ~ δεν είναι μαζί σου σε γελοία πράγματα, δεν θα είναι ούτε στα σοβαρά (το είδα το έργο κάποτε στο διαζύγιό μου). 5) Υπάρχει ένας πολύ σκληρός ρατσισμός στους χώρους των δραστηριοτήτων στη Φύση, τον συναντώ ολοένα και περισσότερο: αν είσαι χοντρός, αν έχεις κάποιο πρόβλημα υγείας, αν είσαι αγύμναστος, αν δεν μπορείς να τρέξεις, αν δεν είσαι άφοβος, δεν έχεις καμιά θέση σε αυτές τις "ομάδες" που ολοένα και περισσότερο εξελίσσονται σε παρεάκια αδρεναλινικών που απομονώνουν όποιον δεν τους κάνει. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν έναν άνθρωπο με αδυναμίες ή ανεπάρκειες, είναι ο ορισμός του μπούλινγκ, ειδικά όταν προσπαθούν να σε κάνουν να νιώθεις και τύψεις που χαλάς τον ρυθμό, που τους καθυστερείς, θαρρείς και είναι σε αγωνιστικό trail. Υποτίθεται πας μια εξόρμηση για να καθαρίσει το μυαλό σου και τελικά φεύγεις με το κεφάλι γεμάτο σκατά γιατί κάποιος δεν μπορεί να σκεφτεί το αυτονόητο, ότι δεν είμαστε όλοι στο ίδιο επίπεδο ή ότι όλες οι μέρες δεν είναι ίδιες. Πρέπει να απολογηθείς για την δυσκολία σου να πάρεις την ανηφόρα, να απολογηθείς για την ακροφοβία σου, να απολογηθείς γιατί θέλεις να ξαπλώσεις στη γη για να κάνεις reset, να απολογηθείς που θέλεις λίγο χρόνο ακόμα για να αφουγκραστείς τον εαυτό σου μέσα στην αγκαλιά της Μεγάλης Μητέρας, να απολογηθείς που θέλεις να κάνεις στάση για κατούρημα, για νερό, για σνακ, για το ο,τιδήποτε. Και μόνο στη σκέψη ότι θα πάω στο βουνό και θα πρέπει να βάλω κάτω το κεφάλι και να τραβάω την ανηφόρα χωρίς να βλέπω τι υπάρχει γύρω μου είναι σαν να πηγαίνω σε γκούλαγκ, απορώ τι καταλαβαίνουν όσοι το κάνουν, άραγε θυμούνται μετά που πήγαν; Η επαφή με τη φύση είναι κάτι πολύ ευρύτερο από καναδυό φωτογραφίες που εντέλει απλά αποτυπώνουν μια στιγμή. Όταν δεν δίνω χρόνο νιώθω σαν να μην πήγα, σαν να έχασα κάτι στη διαδρομή. Δεν ξέρω γιατί πηγαίνουν οι άλλοι στα βουνά, εγώ πηγαίνω για να γίνω καλύτερος άνθρωπος, να αναμετρηθώ με τον εαυτό μου, να έρθω πιο κοντά στο Θεό και στον εσώτερο εαυτό μου ως κομμάτι της δημιουργίας. Είναι στη φύση μας να επιδιώκουμε αυτό το αλισβερίσι, να μυρίσουμε τις βρεγμένες πέτρες, να πατήσουμε ξυπόλυτοι στη γη, να αναπνεύσουμε βαθιά κάτω από τον καταγάλανο ουρανό. Το να είναι κανείς φυσιολογικός σήμερα είναι το πιο παράξενο πράγμα. 6) Νομίζω πως θα πρέπει να ξαναεφεύρουμε την Ομάδα, όπου όλοι είναι για έναν κι ένας για όλους, αυτή είναι η αληθινή της έννοια, τα υπόλοιπα είναι μασκαραλίκια. Και θα πρέπει να ξαναεφεύρουμε την Οικολογία, γιατί αν δεν συμπεριλαμβάνει όλες αυτές τις προαιώνιες ανάγκες μας αλλά και τα συναισθήματά μας κι όλο αυτό που εκπέμπουμε προς τον συνάνθρωπό μας τότε απλά έχουμε αποτύχει. 7) Επιστρέφοντας νύχτα κι εν μέσω καταρρακτώδους βροχής και ομίχλης, για κάποιο λόγο θυμήθηκα όλους τους "φίλους" που εμφανίζονται όποτε χρειάζονται κάτι και αποφάσισα να μην είμαι πια παρούσα για κανέναν από δαύτους, ούτε τυπικά, ο χρόνος μου είναι εξαιρετικά πολύτιμος.
Next trail (πρώτα ο Θεός) #7Lakes of Rila.
=======
Στη μνήμη του Αντώνη Συκάρη που τόσο απροσδόκητα έφυγε στις ψηλότερες κορφές της ύπαρξης, τον άνθρωπο που, μαζί με τον Νίκο Νέζη, με έκαναν να αγαπήσω τα βουνά ακόμα πιο πολύ, χωρίς να χάσω το αρχικό μου πνεύμα.
