Στα Ελτα

Περιμενοντας τη σειρα μου στο ταχυδρομειο, ακουω εναν ηλικιωμενο να ζητα απο τον διπλανο του κατατι νεωτερο να παρει και τα δικα του, ειναι απλως για επιστροφη, ειπε, για να μην περιμενει τοσα ατομα. Ο κος διστακτικα του ειπε οχι με μια εκφραση απογνωσης θαρρεις κι ο ηλικιωμενος του ζητησε δανεικα. Ηρθε η σειρα του κυριου και φτανοντας στον γκισε του λεει η υπαλληλος οτι η δοση που θελει να πληρωσει ειναι ηδη πληρωμενη, κι οτι το ποσο ηταν ενα οχι δυο, το δειχνει και το χαρτι που κραταει. Εκεινος επιμενει οτι οφειλει δευτερη δοση και της λεει να την κρατησει. Η κοπελα του εξηγει οτι απαξ κ πληρωσει μπορει να το ακυρωσει μονο αυθημερον και καλυτερα να μιλησει πρωτα με τον λογιστη του γιατι ολοφανερα εγινε καποιο λαθος για να μην ταλαιπωρειται αδικα. Ο κος επιμενει και η κοπελα διστακτικα προχωρα τη διαδικασια. Ο κος βαζει την καρτα του στο pos και του ζητα pin, βαζει 6 αριθμους, η κοπελα του εξηγει οτι οι αριθμοι πρεπει να ειναι 4, προσπαθει ξανα και ξανα, δεν θυμαται το pin, τη ρωταει μηπως μπορει να το δει στο εγγραφο καπου, η κοπελα του εξηγει οτι δεν το γραφει πουθενα κι οτι αυτο ειναι μυστικο που πρεπει να το ξερει μονο ο ιδιος. Τον παρατηρω, εχει μια εκφραση απελπισιας, κι ενω οι υπολοιποι εχουν εκνευριστει που καθυστερει και καθυστερει κι εκεινους, εγω εχω συγκινηθει... με συγκινει να βλεπω τους ανθρωπους να παλευουν στην καθημερινοτητα που γινεται ολοενα και πιο πολυπλοκη και πιο απαιτητικη, καθε μερα ειναι πιο δυσκολη απο την προηγουμενη, κι αυτος ο ερμος ηταν τοσο κουρασμενος, τοσο απηυδισμενος, που εγραφε στο προσωπο του "δεν αντεχω αλλο" κι ωστοσο ηταν εκει να πληρωσει τα οφειλομενα. Καπου εχει χαθει η μπαλα, ο κοσμος μονο πληρωνει, ζουμε για να πληρωνουμε οφειλες, οψειλες παντου, συντομα και στον αερα που εισπνεουμε. Μια ολοκληρη χωρα  κινειται απο το ψιλοτιμο κουρασμενων ελληνων, απο το υστερημα τους, για να ζει καλα ο καθε αλητης τσογλαναρας με τον ιδρωτα και τις θυσιες ανθρωπων που ισως ποτε δεν πηγαν διακοπες, ποτε δεν ηπιαν "καφεδακι" με φιλους στην παραλιακη, δεν τους εκαναν ποτε δωρα στα γεννεθλια τους, δεν ποσταρησαν ποτε στατους στα σοσιαλ ταξιδια-ψωνια-βραβεια-το νεο τους αμαξι, παρολα αυτα δεν αρνηθηκαν ποτε να πληρωσουν στο κρατος ως ελληνες φορολογουμενοι. Θυμαμαι ο πατερας μου παρακαλουσε την λογιστρια του να τα κανει ετσι ωστε να πληρωνει φορους γιατι το θεωρουσε ντροπιαστικο να πληρωνει "την λυπητερη" η καθε γριουλα κι ο καθε ταλαιπωρος. Το πρωι εξω απο το σπιτι μου ηταν παρκαρισμενο ενα χαμερ, οχι δικο μου φυσικα, φαρδυ πλατυ, με ολη τη σημασια της λεξεως, παρκαρισμενο πανω στο πεζοδρομιο. Λιγες μερες πριν ενας ανθρωπος που μολις εχασε τη δουλεια του βρηκε δυο κλησεις στο παρμπριζ του παλιου του αυτοκινητου για παρανομο παρκαρισμα πανω στο πεζοδρομιο. Ελλαδα, η χωρα της αλητειας και της ρουφιανιας εναντι του φιλοτιμου, μια ανιση μαχη, σχεδον απαλευτη.