Είναι κάτι φάτσες που ό,τι και να κάνω, όσο κι αν προσπαθήσω δεν μπορώ με τίποτα να τις συμπαθήσω. Και δεν έχει να κάνει με την ασχήμια αλλά με την ενέργεια που αποπνέουν. Αν ήταν σημείο θα φώναζε "φεύγα!".
Έχω κάνει αρκετές φορές το λάθος να μην ακούσω την φωνούλα που μου ψιθύριζε να μείνω μακριά, εκείνη την πρώτη που είναι πάντα αλάνθαστη, αλλά εγώ εκεί, να δώσω μια ευκαιρία, μήπως και κάτι δεν αντιλήφθηκα σωστά, μήπως παρεξήγησα, μήπως αδικώ κάποιον χωρίς να τον ξέρω... δηλ. βουρ στα σκατά για να μην με πω στριμμένο. Όσες φορές έκανα αυτό το λάθος, το λούστηκα. Και δεν είναι λίγες οι φορές που με μούτζωσα... γιατί η φωνούλα εκείνη είχε απόλυτο δίκιο.
Όταν πια έχω συνειδητοποιήσει πόσο χρόνο σπατάλησα για ανθρώπους που δεν άξιζαν ούτε κλάσμα δευτερολέπτου, το πιάτο μένει άθικτο γιατί μου έχουν ήδη γυρίσει τ' άντερα και θέλω να ξεράσω. Κι επειδή ποτέ δεν ήμουν τζαμπατζής, πληρώνω και φεύγω επιτόπου.
Εσύ ειδικά να το θυμάσαι: ΟΛΑ ΕΔΩ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ.-
Time is on my side...
skip to main |
skip to sidebar
