σύμμαχος καιρός

Ακούω καμιά φορά τους αγρότες που γκρινιάζουν για τον καιρό... όταν θέλουν βροχή δεν πέφτει στάλα, όταν δεν τη θέλουν ρίχνει τουλούμια... σχεδόν ποτέ δεν τους βολεύει, πάντα τους χαλάει το πρόγραμμα... Έχω την αίσθηση ότι παλιά δεν ήταν έτσι. Δεν ξέρω μα, κάτι γίνεται... και δεν είναι στραβός ο γιαλός, ποτέ δεν ήταν. Μάλλον οι καιροί άλλαξαν τόσο που με τίποτα και ποτέ δεν είναι ικανοποιημένοι και κανένας καιρός δεν είναι πια με το μέρος τους. Δεν ήμουν ποτέ αγρότης για να τους κρίνω, είμαι ένας απλός παρατηρητής... κι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω κατά νου τις Μοίρες... τις Ιέρειες του Χρόνου... ναι, εκείνες που μοιράζουν τα τάλαντα όταν ο άνθρωπος βλέπει το πρώτο φως του ήλιου... Τώρα που το σκέφτομαι, η γκρίνια απέχει από τη γκίνια όσο να πεις ρο, κι εκείνοι που γκρινιάζουν μοιάζουν να έχουν χάσει επαφή με τη ροή του Χρόνου... τους αλλεπάλληλους κύκλους Ζωή-Θάνατος, την αλληλουχία των εποχών... σαν και είναι έξω από όλα αυτά, θαρρείς και η Φύση είναι κάτι ανεξάρτητο κι αποκομμένο από αυτούς τους ίδιους... κάτι ελεγχόμενο κι εύπλαστο ανάλογα με τα κέφια του καθενός. Τώρα θα μου πεις, εδώ έφτασε η κυρα-Επιστήμη να αλλάζει τον καιρό στο πιτς-φυτίλι, να ζητά βροχή και να την έχει πατώντας ένα κουμπί, χωρίς να χρειάζονται τελετουργικοί χοροί, σπονδές και θυσίες στον Αφέντη Ουρανό. Μα αυτή είναι κι η αντίφαση... κι είναι μεγάλη ειρωνεία γιατί τελικά αυτοί που τα βάζουν με τον καιρό μάλλον δεν έχουν αποφασίσει σε ποια μεριά θέλουν να σταθούν, στο πλάι της κυρα-Επιστήμης ή σε ανοιχτή συνομιλία με την Φύση... στέκονται απλά με το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί και πελαγώνουν όταν ο καιρός δεν συμβαδίζει με τις ανάγκες τους. Ακούω συχνά να λένε "η Φύση εκδικείται" και λέω τι βλακείες σκαρφίζεται ο ανθρώπινος νους. Διότι η Φύση δεν είναι εκδικητική, δεν χωρούν τέτοιοι χαρακτηρισμοί στην περίπτωσή της, είναι πέρα και έξω από τα στενά πλαίσια της ανθρώπινης λογικής. Ό,τι εισπράττουμε ως εκδίκησή της είναι αποτέλεσμα της δικής μας δράσης αποκλειστικά και μόνο. Η Φύση δεν είναι η γειτόνισσά μας η κυρα-κατίνα που πλέκει ίντριγκες για το πώς θα μας αλλάξει τον αδόξαστο γιατί της φερθήκαμε άσχημα μπροστά στην τάδε-γκόλφω. Αυτά είναι ανθρώπινες αντιδράσεις και στο δικό μου το φτωχό μυαλό είναι ύβρις να προσπαθούμε να την ορίσουμε με ανθρώπινους όρους ακόμα κι αν είμαστε κομμάτι της. "Ναι αλλά είμαστε το σημαντικότερο" λένε μερικοί... εκεί γελάω... δεν είμαστε παρά ένα γρανάζι σ' ένα μηχανισμό που ίσως δεν μάθουμε ποτέ πώς λειτουργεί και γιατί. Ένα πράγμα ξέρω και είναι ίσως το μόνο... η Φύση δεν είναι ούτε καλή ούτε κακιά, απλά ΕΙΝΑΙ.

"Εύχομαι ο καιρός να ταιριάζει με τα ρούχα σου" έγραψε κάποτε ο Kingsley Amis... κι είναι αυτό που πάντα εύχομαι σε όσους αγαπάω και νοιάζομαι. Ο καιρός είναι πάντα σύμμαχος ακόμα κι αν φαίνεται πως δεν είναι. Να, τώρα ας πούμε βρέχει... μου αρέσει η βροχή όσο και το χιόνι όσο κι οι ηλιόλουστες μέρες, μ' αρέσουν όλοι οι καιροί... γιατί πια δεν επηρρεάζουν τη διάθεσή μου, αυτή λειτουργεί από μόνη της, είναι παντός καιρού... και δεν το λέω για να παινέψω τους Μήνες... μην οργιστεί κανένας και μου κάνει τη ζωή μαρτύριο, όχι. Το μόνο που με ανησυχεί όταν βρέχει είναι κάτι "μαύρα ποταμάκια" που προχωράνε ολοένα και πιο βαθειά και σιγοροκανίζουν τους θρεπτικούς χυμούς της Γης. Μόνο αυτό. Η βροχή δεν φταίει σε τίποτα, ήρθε γιατί έτσι έπρεπε, κι όπως ήρθε θα φύγει για να ξανάρθει και πάλι... κι αν δεν σκέφτηκα να πάρω ομπρέλα, δε βαριέσαι... από νερό είμαστε φτιαγμένοι... τι 70% τι 71% :)

Ελπίζω πάντως να μην βρέχει αύριο γιατί θα χαλάσει την γιορτή στο Οχυρό... κι οι πληροφορίες μου λένε ότι μας ετοιμάζουν ωραία πράματα τα παιδιά εκεί... κι αν πιάσει βροχή είναι βέβαιο ότι κανείς δεν θα μείνει απτόητος στη θέση του. Ας βάλει ο Δίας το χέρι του και ο θεός ομπρέλλα...

Κάτι ήθελα να γράψω μα... οι λέξεις με πάνε εκεί που αυτές θέλουν. Άλλο μυστήριο και τούτο πάλι... ;-)