αναμνήσεις: ξερά φύλλα του μυαλού...

Το 33 μόλις πέρασε
ποιος νοιάζεται απόψε
διάολε είμαστε τόσο αστεράτοι στη δουλειά
αλλά τόσο δραματικά μόνοι

περπατώντας στη μέση του δρόμου
πεσμένα φύλλα παντού
πόσο έντονα πορτοκαλί είναι
θαρρείς και πήραν φωτιά
σαν το μυαλό μου κι αυτά

άλλη μια μέρα μαζί σου
και χωρίς εσένα
κλωτσάω τα φύλλα καθώς περπατάω
πάντα το ίδιο κομμάτι στ' ακουστικά
μέχρι να φτάσω σπίτι

Ξημερώνει...
Here we go...