(φωτο~κατόπιν άδειας: Δημήτρης Παπαδημητρίου)
Η Ακρόπολη των Αθηνών ήταν και παραμένει ο πιο αγαπημένος μου Τόπος και αναμφισβήτητα ο πιο δυνατός ενεργειακά στην Ελλάδα. Μια τεράστια μπαταρία φόρτισης (και ίασης), ανέγγιχτη από τη φθορά του Χρόνου, που δεν χρειάζεται παρά μια βόλτα στον Ιερό Βράχο για να το διαπιστώσει κανείς. Σκέφτομαι καμιά φορά πως μιλάμε πάντα με περηφάνια και θαυμασμό για τους προγούνους μας, συχνά όμως παραβλέπουμε ότι η σοφία τους δεν έκανε τίποτα στην τύχη, ότι όλα είχαν μια λογική που ακολουθούσε την Αρμονία.
Ίσως δεν μάθουμε ποτέ αν όλοι εκείνοι οι δημιουργοί, αρχιτέκτονες, γλύπτες, είχαν απ' ευθειας πρόσβαση στην τεράστια δεξαμενή του Συμπαντικού Νου, ωστόσο έχουμε βάσιμες υποψίες ότι κάτι τέτοιο συνέβη και μας χάρισαν μερικά απο τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της Τέχνης, της Αρχιτεκτονικής, της Παγκόσμιας Σκέψης. Ένα από αυτά είναι κι ο Παρθενώνας, ένα αρχιτεκτόνημα για το οποίο έχουν γραφτεί σελίδες επί σελίδων, έχει απασχολήσει άπειρους μελετητές σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης ανά τους αιώνες και είναι αναμφισβήτητα ο ορισμός του Κάλλους, το απόλυτο παιχνίδι του Φωτός με τη Σκιά.
Το ανατολικό τμήμα του Ιερού (ναός) είναι αφιερωμένο στην Αθηνά Πολιάδα και το δυτικό (οπισθόδομος) στην Αθηνά Παρθένο. Δωρικός ρυθμός, αυστηρός, λιτός, αρσενικός και συνάμα ήρεμος και θηλυκός.
Οι μαγικές αναλογίες του, η τοποθέτησή του στο χώρο, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη μαγική διαπίστωση ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα απλό κομψοτέχνημα αλλά με ένα από τα πιο Ιερά Σύμβολα: τη Vesica Piscis, το αρχαίο σύμβολο της Θηλυκότητας…
Και κάπου εκεί το μυαλό μου πάει στον Πυθαγόρα και την "αναλογία του ψαριού"… για να καταλήξω (που αλλού;) στην Αρμονία των Σφαιρών που είναι και το Φτάσιμο του Νου, η Ολοκλήρωση στο χωροχρονικό συνεχές που ονομάζουμε Αιωνιότητα.
Ναι, ο Παρθενώνας κρύβει μέσα στη δομή του ένα από από τα βασικότερα κλειδιά της Αλχημείας, το αέναο παιχνίδι του Μηδενός με το Όλον, την Αρχή και το Τέλος. Ο Μεγάλος Κύκλος που εμπεριέχει τον Παρθενώνα είναι ο ίδιος ο Ουροβόρος Όφις, που ενώνει τον Κάτω Κόσμο με τον Επάνω.
