«εισέρχεστε σε απαγορευμένη ζώνη»

Πλησίαζα στο Γρανίτη. Ασυναίσθητα πήγα να βγάλω την ταυτότητά μου. «Μα τι κάνεις...;» Σταμάτησα στη βρύση, έτσι για να επισφραγίσω την επιστροφή. Ένας σκύλος με πλησίασε καθώς έπινα "το νερό της ζωής", κι όπως χαμήλωσε τ’ αυτιά του, έμοιαζε με κείνον που κάποτε προχωρούσε δίπλα μου.
Η αίσθηση ότι βρισκόμουν ξανά στις παρυφές του πουθενά παραδόξως δεν υπήρχε. Δεν ήταν από οικειότητα με το ήδη ειδωθέν, όχι, ήταν που έλειπε κάτι. Ίσως ήταν εκείνη η Πύλη που δημιουργούσε "παράξενους" συνειρμούς...;

Μην πάει ο νους σου στον "αετό" (τον γνωστό ;-) πάει πέταξε αυτός. Εδώ μιλάμε για μια Πύλη με Π κεφαλαίο... νοερή... τουτέστιν "αόρατη".