εδώ... στου κόσμου τη γωνιά

πόσο θα θελα να πω έφτιαξα μια ονειροφωλιά
μα...

καθώς μάζευα τα σπασμένα κλαδιά από κάτω και τα λογιών λογιών σκουπίδια που "ξέχασαν" κάποιοι "νοικοκυραίοι" βρήκα μια νεκρή χελώνα κάτω από τα ξεραμένα φύλλα. Έκανα να την καθαρίσω αλλά δεν είχε νόημα... δεν ήταν πια εκεί. Σκέπασα ξανά το καβούκι, ότι τέλος πάντων απόμεινε από το πλάσμα που κατοικούσε μέσα του, και συνέχισα να καθαρίζω"το μέρος μου"... σαν τους σκύλους κι εγώ, σφραγίζω και οριοθετώ την περιοχή μου... ειδικά όταν αφήνω εκεί κάποια απ' τα όνειρά μου και τις σκέψεις μου.

Κι αφού ταχτοποίησα το σπιτικό μου, έστρωσα τραπέζι με όλα της ψυχής μου τα καλούδια κι άνοιξα την πόρτα να μπείτε, όλοι εσείς που δεν σας ξέρω, δίχως να με νοιάζει από που τραβάει η σκούφια σας - έτσι έμαθα, να αγαπάω ό,τι αναπνέει, να τιμάω τους ταξιδιώτες που χασαν το δρόμο τους μες στη νύχτα... και να δίνω τον χιτώνα που μου περισσεύει μαζί με εμπιστοσύνη, δίχως να ζητάω να πληρωθώ, μήτε από θεό μήτε απ' το Χρόνο.

Θλίβομαι όταν συνηδητοποιώ το μέγεθος της ανθρώπινης βαρβαρότητας. Αναρωτιέμαι ποιοι είναι αυτοί που σπάνε καίνε καταστρέφουν με τόση μανία κάτι που δεν τους ανήκει ούτε και κόπιασαν για να το φτιάξουν. Πόση αρρώστια μπορεί να κρύβει μια ψυχή και πόσο σκοτάδι όταν βλέπει παντού εχθρούς και δαίμονες; Από πότε η τέχνη είναι "πηγή του Κακού"; Από πότε τα όνειρα ενός ανθρώπου είναι ικανά να φράξουν τις "Πύλες του Παράδεισου" για κάποιον άλλον; Σε ποιον Μεσαίωνα μ' έριξες πάλι χρονομηχανή μου και μου 'ρχεται να αρπάξω την κουμπούρα και να τα κάνω όλα Γης Μαδιάμ;!;



Ό,τι σιχαινόμουν πάντα ήταν η υποκρισία των "εκλεκτών του καλού θεούλη", κείνων που σταυρώνουν κάθε μέρα όποιον κι ό,τι ο νους τους δεν χωράει... και την ίδια στιγμή που ξεστομίζουν οχετούς και ξόρκια, σταυροκοπιούνται και λιβανίζουν την θέση τους δίπλα σε στρατηγούς και αντιστράτηγους της θεϊκής φρουράς. Τρομάρα σας, εδώ είναι ο Παράδεισος κι η Κόλαση εδώ - και ειδικά στην περιοχή μου τα πράματα είναι μετρημένα σύκα: σπάσει δέντρο => σπάσει χέρι, κάψει δέντρο => κάψει χέρι - έτσι είναι αυτά.

Στο δικό μου το Εδώ, όλα εδώ πληρώνονται.